Είπαν πως έφυγες!
Στο θρόισμα των φύλλων
η φωνή σου ψιθυρίζει ακόμη.
Ανασαίνεις με την πνοή του ανέμου.
Κρύβεσαι στο πέταγμα των πουλιών.
Στα φτερά τους φωλιάζεις,
μοιράζεις ελπίδα.
Καθρεφτίζεσαι στις στάλες της βροχής,
στο βρεγμένο τζάμι
γίνεσαι δάκρυ.
Με τα σύννεφα παραβγαίνεις,
δρομέας τ´ουρανού.
Και τις νύχτες στ´αστέρια
ανεβαίνεις κρυφά,
το φεγγάρι ανάβεις,
να βρίσκουν δρόμο οι προσευχές…
Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ. Πεζογραφήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους,περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.
