Thomas Boberg
[Νερό]
Στη διπλανή πόλη είναι όλες οι πόρτες ανοιχτές.
Στη διπλανή πόλη βρέχει ξαφνικά από τον ήλιο.
Στη διπλανή πόλη ο θάνατος είναι μια αστεία ιστορία.
Στη διπλανή πόλη όλα τα αινίγματα αρχίζουν με Α.
Στη διπλανή πόλη υπάρχει ο τέλειος χώρος.
Στη διπλανή πόλη πρέπει να κάνουμε αυτό που θέλουμε.
Στη διπλανή πόλη όλα είναι ψέμα απ’ την αρχή.
Από τη συλλογή Fantombillede (= Περιγραφικό πορτρέτο,2014)
[Σελ.25]
Katinka My Jones
κορνιζαρισμένο από γαλάζια αγγελάκια
ολοκληρωτική έλλειψη βαρύτητας
στα πιο παλιά κομμάτια του μυαλού
το αγνό μεσαιωνικό μου κορμί
ξαπλωμένο σε ένα φλάς.
το κρεβάτι είναι τραπουλόχαρτο
εσύ είσαι βεγγαλικό
το γέλιο είναι άηχο.
ο ύπνος τραβάει τα
δάχτυλά σου μέσα απ’ τα μαλλιά μου
Ερωτεύεσαι είναι ο μόνος
τρόπος να κουβαλήσεις τις μέρες μέσα από τον κόσμο.
(από τη συλλογή “Havet er sort kysten er hvid”
(= Η θάλασσα είναι μαύρη η ακρογιάλια είναι άσπρη)
[Σελ.61-63]
Marianne Larsen
[Μια άδεια θέση]
ήταν να έρθεις
και να πεις
σ’ αγαπώ τόσο πολύ
μισώ την καρέκλα
που θα καθόσουν
φοβάμαι το μίσος μου
γι’ αυτή την καρέκλα
με σκοτώνει.
Από τη συλλογή: Direkte (= Κατευθείαν, 1984)
[Σελ.97]
Peter Laugesen
[Καταγωγή των πάντων] Απόσπασμα
Η γραφή των φυκιών
δεν διαβάζεται-
κάποτε ίσως
ένας αρχαιολόγος που η μοίρα του είναι ο πρόωρος
θάνατος
θα λύσει το αίνιγμα
– μια χαμένη γλώσσα
που μια άτακτη μικρή αδερφή
πέταξε στην ακρογιαλιά.
[Σελ.135]
Henrik Nordbrandt
[Ανάμνηση από το Ντενιζλί]
Χορός πάνω σε κάρβουνα είναι τούτη η ζωή
ψηλά, κάτω απ’ της άνοιξης τον γαλανό ουρανό.
Μονάχα αυτές οι τέσσερις αράδες με κρατούν
και δεν μ’ αφήνουν στη φωτιά του μέσα να ριχτώ.
[Σελ.175]
Πέντε δανοί ποιητές στον 21ο αιώνα – Σαιξπηρικόν, 2017
Εισαγωγή-μετάφραση: Σωτήρης Σουλιώτης
