« Και είπαν·
Μη Μωυσή μόνω
ελάλησεν Κύριος;
Ουχί και εν ημίν ελάλησε;»
Η Άννα τηλεγραφούσε
επισταμένως·
της αύριον θα κοιμηθεί,
να την γλυκοφιλήσω,
φάνηκε μια ακτίνα
του φωτός· και φώτισε
του μάρμαρου λευκότητα,
λευκότητα του τάφου
έπεσε από ψηλά
χωρίς πολλά πετάγματα
μόνο με τον Κανόνα·
τίναξα τη σκόνη απ’ τα υποδήματα
δυό εποχές, δυό κόσμοι
που συνδέονται με το νερό
που πίνω απ’ τη χούφτα·
της γης, αυτής, τα χωμάτινα αίματα
δίχως θεούς πια, χωρίς πολιτείες
γυρίζω τα δακρυσμένα μου
μάτια, από τον ήλιο που καίει
κι αναπαύομαι στο ευρύ στέρνο της γης
απ’ τα τραγούδια της δεν αναβλύζονται
λέξεις,
παρά μοιρολόγια, κραυγές·
τα τόσα εύκολα, αυτά που παθαίνει.
Η Σελάνα Γραίκα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Εξέδωσε το 2015 την πρώτη της ποιητική απόπειρα με τον τίτλο «H ποίηση στα πλαϊνά των στίχων» (εκδόσεις Όστρια.) Δημοσιεύει ποιήματα της στην ηλεκτρονική της σελίδα.
