Θα’ τανε πρώτη του Μαγιού· φως μέσα και όξω, στο άκουσμα θα φτέρων’ η καρδιά, το μέσα θα ανδρώνει· σμίγουν οι γέροι με τους νιούς, σκύβουνε οι ψυχές τους, φουμάζεται η ανάσα τους που δέντρα ξεριζώνει, στα μαύρα τα μαντήλια τους και στ’ άχρωμά τους χείλια. Σαν ηλιαχτίδα θ’ άστραφτε σαν ήλιου φως […]
Σελάνα Γραίκα
Σελάνα Γραίκα | 7 Μοναχοί
« Και είπαν· Μη Μωυσή μόνω ελάλησεν Κύριος; Ουχί και εν ημίν ελάλησε;» Η Άννα τηλεγραφούσε επισταμένως· της αύριον θα κοιμηθεί, να την γλυκοφιλήσω, φάνηκε μια ακτίνα του φωτός· και φώτισε του μάρμαρου λευκότητα, λευκότητα του τάφου έπεσε από ψηλά χωρίς πολλά πετάγματα μόνο με τον Κανόνα· τίναξα τη σκόνη […]
Σελάνα Γραίκα | Σκαθάρι
Πιάνω τον εαυτό μου, φορές, να παρατηρεί τους ανθρώπους. Ιδίως εκείνους που είναι απέναντι, όχι τους άλλους· χαμένοι ξαφνικά απ’ τους δρόμους. Με κάποια ηδονή χωράω· και μπαίνω, μες τα παπούτσια τους, χωρίζομαι δίχως να το σκεφτώ και πολύ. Βλέπω τον εαυτό μου, με τα δικά τους τα μάτια, και με θεωρώ καλό, πολύ καλό […]
Σελάνα Γραίκα | Ο άνθρωπος με το στραβό καπέλο
« Για δες πως έγινε αρνί, Ο λύκος χωρίς δόντια.» Σελάνα Γραίκα Η Ειρήνη άλλοτε ήτανε μία πόρνη, που’ παιζε τα φουστάνια της κι όλα της τα καλά, στα καπηλειά· στα καφενεία των εποχών, επάνω στα χαρτιά ή πάνω στο κορμί της. Νιότη, παραδομένη στην απόλαυση· με σάρκα μαλακή και πάχος ελαφρύ, η ομορφιά […]