Charles Bukowski

Το ποίημα μιας σκοτεινής νύχτας λένε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο : ή κάτι τέτοιο συμβαίνει είτε όλα χάνονται για πάντα.   Ένα χαμόγελο που αξίζει να θυμάμαι είχαμε χρυσόψαρα και έκαναν συνέχεια κύκλους μέσα στη γυάλα πάνω στο τραπέζι κοντά στις βαριές κουρτίνες που σκέπαζαν την τζαμαρία και η μητέρα μου, πάντα χαμογελαστή, θέλοντας […]

ψάρι με θλιμμένη ουρά, μάτι τής Κυριακής πάνω σε σορτς που βαδίζουν με περιεχόμενο, μηχανοκίνητες πορείες για να τιμηθούν οι ρίζες των δέντρων, η βροχή σα νεαρό κορίτσι περπατάει προς το μέρος μου, τα σπίτια κυματίζουν σα λάβαρα γεμάτα μεθυσμένους ύμνους, οι ταύροι τής Ισπανίας οι ταύροι τής Ισπανίας που κερδίζουν άπειροι όπως τα φύλλα […]

τα πόδια χάθηκαν μαζί και οι ελπίδες—η λάβα τού ξεχειλίσματος, και δεν έχω ξυριστεί δεκαέξι μέρες τώρα αλλά ο ταχυδρόμος ακόμη τριγυρίζει κάνοντας διανομές κι από τη βρύση συνεχίζει να βγαίνει νερό κι έχω μια φωτογραφία μου με λαμπερά και γαλακτώδη μάτια γεμάτα απαλή μουσική, με χρυσαφί σορτσάκι και γάντια νούμερο 12, από τότε που […]

[Το πουλί που κορόιδευε] το πουλί που κορόιδευε έπαιρνε στο κατόπι τη γάτα όλο το καλοκαίρι κοροϊδεύοντας κοροϊδεύοντας κοροϊδεύοντας πειράζοντάς την και γεμάτο έπαρση• η γάτα σύρθηκε κάτω από μερικές κουνιστές πολυθρόνες στον εξώστη με την ουρά της ν’ αστράφτει σηκωμένη και είπε κάτι θυμωμένη στο πουλί που δεν κατάλαβα καθόλου. χτες η γάτα ανέβηκε […]

  9/12/91   1:18 μ.μ Η άμπωτη. Κάθομαι και κοιτάζω για πέντε λεπτά έναν συνδετήρα. Χθες, καθώς ερχόμουν από την λεωφόρο, σκοτείνιαζε το δειλινό. Υπήρχε μια ελαφριά ομίχλη. Τα Χριστούγεννα κατέφθαναν σαν καμάκι. Ξαφνικά πρόσεξα πως ήμουν σχεδόν μόνος πάνω στο δρόμο. Τότε είδα έναν τεράστιο προφυλακτήρα κολλημένο σ’ ένα κομμάτι πλέγμα. Τον απέφυγα εγκαίρως, ύστερα […]

Αφού γυρίσαμε στο Λος Άνζτελες, ζήσαμε σχεδόν μία εβδομάδα ηρεμίας και γαλήνης. Κάποια στιγμή, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο ιδιοκτήτης ενός νυχτερινού κέντρου στο Μανχάταν Μπιτς, ο Μάρτι Σίβερς. Είχα κάνει δημόσιες απαγγελίες εκεί., κάνα δυο φορές. Το κέντρο το έλεγαν Σμακ – Χάι. “Τσινάσκι, θέλω να ‘ρθεις να διαβάσεις εδώ την επόμενη Παρασκευή. Θα […]

Ο καλύτερος τρόπος για να σκέπτεσαι είναι να μη σκέπτεσαι- το πάντζο μου σκούζει στα θάμνα σαν λαγός παγιδευμένος (σκούζουν οι λαγοί; Δεν πειράζει: το όνειρο ενός μπεκρή σας αφηγούμαι.) Πολυβόλα, λέω, τα παπαδάκια. Οι υγρές νοσοκόμες, οι χοντροί εφημεριδοπώλες, μισοσβησμένοι αντιπρόσωποι μιας περισπούδαστης ζωής ͘ Το πάντζο μου σκούζει, τραγουδά, τραγουδά, στο όνειρο που […]