Αναστάσης Πισσούριος | Στόμα ορθάνοιχτο

Τι πρέπει να κάνω τώρα; Μ’ ένα στόμα ορθάνοιχτο αναπνέω τον ξηρό αέρα των εκπνοών τους. Μου φορτώθηκε μια μυστήρια καταδίκη – ολοφάνερη στον κήπο των ηρώων – για να σωπαίνω. Να σωπάσω, επιτέλους θα σωπάσω. Ακούω στη σιωπή μου τη φωνή τους και τώρα είμαι εγώ, είμαι εγώ τώρα; Το ανοιχτό μου στόμα αναμασά […]

Αναστάσης Πισσούριος | Ο βάτραχος της βροχής της ερήμου 


Χωρίς δέντρα, με κομμένα πόδια και με γυρισμένη πλάτη στη θάλασσα αποφάσισα να σας κάνω τη χάρη να ομολογήσω την αλήθεια. Παίρνω λοιπόν φόρα από κρυμμένες σπηλιές με κλειδωμένα έγγραφα και σας τα πετάω στην άκρη του κόσμου. Στη νυχτερινή μου γύρα πεθύμησα ήδη το λαγούμι μου σκαμμένο βαθιά – ακόμα δεν είχα ξεκινήσει. Είμαι […]

Αναστάσης Πισσούριος | Η ιστορία του κόσμου

Φοράει κάθε πρωί τα καλά του ρούχα. Ξυρισμένος από το προηγούμενο βράδυ κάθεται ήρεμος στο τραπέζι της κουζίνας. Άδειο το τραπέζι. Στο αριστερό του χέρι κρατάει ένα ποτήρι με νερό. Δεν ανησυχεί καθόλου σήμερα. Όλα φαίνονται να βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, απόλυτα. Χωρίς κανένα δισταγμό συνεχίζει να γράφει την ιστορία του κόσμου. Κάθε τόσο […]

Αναστάσης Πισσούριος | Ο πανελλήνιος ποιητής Κώστας Βασιλείου: μια σοβινιστική πανδαισία εθνικιστικής ποίησης

Αν πρέπει να συμφωνήσουμε με τον κριτικό και ποιητή Παναγιώτη Νικολαΐδη αν ο Κώστας Βασιλείου «είναι ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της λεγόμενης γενιάς της Ανεξαρτησίας ή αλλιώς γενιάς του 1960, αλλά και γενικότερα της σύγχρονης μας ποίησης» είναι αναγκαίο να προηγηθεί μια αναλυτική κριτική σκιαγράφηση του ποιητικού προϊόντος του Κώστα Βασιλείου. Ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό της […]

Αναστάσης Πισσούριος | Η Ασφάλεια 


… και σκοτώνεται. Κουνάει λίγο το σβέρκο και ανοίγει τα μάτια. Αγγίζει το κεφάλι του και βλέπει αίμα στα χέρια. Βγαίνει με βιαστικές κινήσεις από το δάσος της πόλης. Αρχίζει να τρέχει πάνω στο ποδηλατόδρομο που βρίσκει μπροστά του ενοχλώντας τους ποδηλάτες. Γυρίζει το κεφάλι για να δει αν τον παρακολουθεί η Ασφάλεια. Με την […]

Αναστάσης Πισσούριος | Ο εθνικισμός στη σύγχρονη ελληνοκυπριακή ποίηση. Τρία ποιήματα, τρία παραδείγματα

  Η ενδεικτική ανάλυση των τριών ποιημάτων των ποιητών Δώρου Γεωργίου, Αλέξανδρου Χρονίδη και Παύλου Ανδρέου γίνεται με σκοπό να καταδειχθεί ο κοινός τους κεντρικός άξονας. Ένας άξονας αποκλειστικά πολιτικός και συγκεκριμένα ένας άξονας ο οποίος περιπλέκεται φλερτάροντας μ’ ένα εθνικιστικού τύπου περιεχόμενο. Τρία ποιήματα τα οποία δικαιωματικά κάποιος θα μπορούσε να τα προσεγγίσει ως […]

Αναστάσης Πισσούριος | Η πτήση της σοφίας


Ξάπλωσε κατά τις δέκα το βράδυ. Έκλεισε όλα τα παράθυρα και τις πόρτες του σπιτιού της. Χωρίς να ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα την πήρε ο ύπνος βαθιά. Φαινόταν εξαντλημένη· είχε εκμυστηρευτεί τη διαδικασία με την κάθε της λεπτομέρεια. Πρόσφατα ανακοίνωσε στην ομάδα ότι θα τα ομολογούσε όλα στον υπεύθυνο. Κάποιοι από τους παρόντες κρατούσαν πρακτικά. Ποτέ δεν […]

Μια λογοτεχνική τριλογία – μια ιστορία | Κωνσταντία Σωτηρίου

Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Τα ιστορικά και πολιτικά ζητήματα με τα όποια καταπιάνεται ο εκάστοτε συγγραφέας όσον αφορά τη λογοτεχνική παραγωγή κι αποτύπωση της κυπριακής σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου είναι επί τo πλείστον συγκεκριμένα σταθερά. Το γεγονός ότι παραμένουν τέτοια δε σημαίνει ότι τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να θεωρούνται άνευ σημασίας ή ότι ολοκληρώνουν […]

Αναστάσης Πισσούριος | Δεν με κυνηγάει κανείς

Μετά από πολύωρες συζητήσεις και την προβλεπόμενη ψηφοφορία η συνέχεια έδειχνε ξεκάθαρη. Για να υπερασπιστώ τη θέση μου έπρεπε ν’ αποχωρήσω και να διαφυλάξω το αίνιγμα άλυτο. Θα πρέπει τώρα να στραφώ ενάντια στον εαυτό μου. Το γνώριζα ότι κάποτε θα συνέβαινε. Πρέπει να υπερασπιστώ το αίνιγμα. Εκείνοι πάντα ήταν έτοιμοι για την προδοσία. Τα […]

Αναστάσης Πισσούριος | Το μυστικό του όγδοου ορόφου

Κατέβηκε με ταχύτητα τα σκαλιά του διαμερίσματος. Έκλεισε και δεν έκλεισε την πόρτα του σπιτιού του. Είχε καθυστερήσει για την προγραμματισμένη συνάντηση με τους καινούργιους μετόχους. Χρειαζόταν δέκα λεπτά για να φτάσει ενώ έπρεπε να είχε ήδη παρουσιάσει τη νέα μετοχική στρατηγική. Μπήκε στο αυτοκίνητο και άρχισε να οδηγάει σχεδόν αλλοπρόσαλλα. Έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα. […]