Τραγούδια και εποχές

έχουνε και μια τίγρη μαζί τους, όχι, όχι δεν είναι άγρια, όμως τώρα αγρίεψε λιγάκι, να έφαγε κάποιον, ηρέμησε τώρα, πάντα έχουν κάποιον για να φάει.   “Η τίγρης”   Στα ηχεία, Pecadora, από το φιλμ “Ψηλά Τακούνια” του Πέδρο Αλμοδόβαρ καθώς το βαπόρι αρμενίζει και η μουσική δανείζει τον ρυθμό της σε ιστορίες και […]

Μα ας σωπάσω, τ’άλλα μάρτυς ο χρόνος τα κατέγραψε όλα {παράφραση του επιγράμματος του Μάρκου Αργεντάριου, Παλατινή Ανθολογία]   Σηκώθηκε αργά, κάτι του πλάκωνε σήμερα την καρδιά. Δεν έδωσε σημασία και επανέλαβε το τελετουργικό που κρατάει εξήντα και βάλε χρόνια τώρα. Έσυρε τα βήματά του στον διάδρομο, με την άκρη του ματιού του είδε τ’άνθη […]

Εργάκι που θέλει να αφήσει μια γεύση σκοτεινιάς στην καρδιά (Μια κυρία, καθώς πρέπει επισκέπτεται ένα ταξιδιωτικό πρακτορείο. Είναι ντυμένη κυριακάτικα αν και λίγο ντεμοντέ. Το έχουν αυτό οι κυρίες που ζουν πια έξω από τις μόδες. Τι εφήμερα πράγματα, λένε και συνεχίζουν όπως έμαθαν την κοριτσίστικη ζωή τους. Η κυρία εισέρχεται στο γραφείο. Τοίχοι […]

Καλό μήνα με Χάρη και Πάνο. Και ας είναι ψέματα πως θα πάει, λέει καλά. “Η μύτη του Πινόκιο μεγάλωνε κάθε που έλεγε ένα ψέμα. Και ο Ερωτόκριτος σύρθηκε στα ξένα θύμα της πλεκτάνης που τον ήθελε μακριά από την Αρετούσα του. Και τα ζώα του Αισώπου, ψέματα σκαρώνανε και εκείνα, τι νόμισες; Μόνο και […]

Μια ιστορία πρώιμης ανοίξεως, δειλής Ξημέρωσε και πήρε εμπρός το σπίτι. Άναψε η μάνα του τη φωτιά, πάγωνε η άνοιξη και ήταν δειλά, τόσο δειλά τ’άνθη που προβάλλανε εδώ και εκεί. Τι να κάνει μια φωτίσα τόση δα; Θα’ρθει η άνοιξη βρε μάνα φέτος, ρώτησε ο Δημητράκης μέσα από την κάμαρη. Θα’ρθεί Δημητράκη μου, άντε […]

Ο Λου Ριντ χορεύε στο στερέωμα της πόλης “Άδιον ουδέν έρωτος”, λένε οι επιγραμματοποιοί που διαθέτουν σοφία αιώνων. Κάτι θα ξέρουν και αυτοί για να αντέχουν ως σήμερα. Κάθε τέτοια εποχή, λοιπόν δεν ξέρεις αν οι λέξεις έχουν σημασία μα είσαι σίγουρος, βέβαιος και με το παραπάνω, πως αντί για έρωτος, μπορεί κανείς να πει […]

Μια ιστορία με πεπρωμένο μελαγχολικό, σαν τ’ορχηστρικό του Κώστα Καπνίση Κόντευε πια μεσημέρι. Μια Κυριακή να την πιες στο ποτήρι, με τα στάχια του ήλιου της και το χαρούμενο πλήθος, τα ουζερί της και την χαριτωμένη εκδοχή μιας ζωής που σε λίγες ώρες θα μοιάζει μ’όνειρο. Από το βάθος του δρόμου φάνηκαν οι τρεις τους, […]

Και όλα συνοψίζονται σε εκείνο το “αν” του Αλέξανδρου Μολφέση που μας κρατάει όρθιους και μας γδέρνει την καρδιά όταν μένουμε με τον εαυτό μας στην πόλη που νυχτώνει. Όλα είναι με το μέρος του απόψε. Κυριακή βραδάκι και η αγάπη του δεν απεργεί όπως τις έξαλλες καθημερινές. Και ο ίδιος, προσεγμένος όπως ποτέ, με […]

να μεσιτεύει υπέρ ημών ο έρωτας Σκηνή από έργο ελληνικό (Σκηνικό κυριακάτικου τραπεζιού. Στο φόντο ένα χωμάτινο μονοπάτι, κάτι πέτρινα καλύβια, μερικά αγροτικά μηχανήματα και τα βουνά. Όλοι μοιάζουν απασχολημένοι με τα πιάτα τους που δεν αδειάζουν ποτέ. Ανάμεσα στο πλήθος κάπου ανάμεσα στους παρευρισκόμενους κάποιος ντυμένος στρατιωτικά. Όλοι του μιλούν και εκείνος γνέφει καταφατικά, […]

Λίγες κουβέντες για τους “Επτά Μιμίαμβους” του Ηρώνδα σε μετάφραση Στέφανου Κουμανούδη και Σωτήρη Κακίση Ο χρόνος είναι ο χειρότερος εχθρός λένε τα τραγούδια. Πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώτικα για τον Ηρώνδα. Θα μου πείτε πώς ήρθε και κούρνιασε εδώ δίπλα μου στο τραπέζι αυτός ο αρχαίος τύπος. Θέλεις το σαββατόβραδο που γυρεύει να […]