Συγγραφέας: Λέων Τολστόι
Μεταφραστής: Ελένη Κατσιώλη
Εξώφυλλο: Sergey Mikhaylovich Prokudin-Gorsky
Χρονολογία: Σεπτέμβριος 2020
Είδος: Κλασικό θέατρο
ISBN: 978-960-638-165-2
Σελίδες: 102
Βασικοί ήρωες του έργου είναι το ζευγάρι Φέντια και Λίζα Προτάσοφ, των οποίων η σχέση δεν πάει καλά εξαιτίας της σπάταλης και άσωτης ζωής του συζύγου. Στην υπόθεση εμπλέκεται ο παλιός φίλος του ζευγαριού Βίκτορ Καρένιν που είναι ερωτευμένος κρυφά με τη Λίζα. Ο Φέντια σκέφτεται να κάνει μια αλτρουιστική χειρονομία και να της δώσει διαζύγιο, αλλά τα ήθη της εποχής καθώς και η νομοθεσία το επιτρέπουν μόνο εφόσον υπάρχει μοιχεία που αποδεικνύεται με αυτόπτες μάρτυρες, γεγονός που θα απαιτούσε ψευδομάρτυρες και λαδώματα. Ο Φέντια θεωρεί υποτιμητική όλη αυτή τη φάρσα και σκηνοθετεί τον θάνατό του για να απαλλάξει από την παρουσία του τη Λίζα και να της δώσει τη δυνατότητα να παντρευτεί τον Καρένιν.
Το έργο αποτελείται από έξι πράξεις που η καθεμία έχει δύο σκηνές. Συγκαταλέγεται στα ελάχιστα θεατρικά που έγραψε ο σημαντικός Ρώσος συγγραφέας Λέων Τολστόι, ο οποίος εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό γεγονός. Σεβόμενος την επιθυμία του ζευγαριού δεν το εξέδωσε όσο ζούσε.
*
Ο κόμης Λεβ Νικολάγεβιτς Τολστόι (γνωστός ως Λέων Τολστόι) γεννήθηκε το 1828 στη Γιάσναγια Παλιάνα και πέθανε στον σταθμό Αστάποβο της περιφέρειας Ριζάν το 1910. Μαζί με τον Ντοστογιέφσκι και τον Τσέχωφ αποτελούν τους τρεις ογκόλιθους της ρωσικής λογοτεχνίας. Τα έργα του είναι πολυπρόσωπα, θυελλώδη με ήρωες που κυοφορούν προοδευτικές για την εποχή ιδέες ενώ αγγίζουν κάθε πτυχή της ζωής. Καταπιάστηκε με θέματα κοινωνικά, πολιτικά, πνευματικά, παιδαγωγικά, ηθικά, αντάλλαξε αλληλογραφία με προσωπικότητες του παγκόσμιου στερεώματος, αλλά και του τόπου του, άσκησε λογοτεχνική αλλά και κοινωνική κριτική, έγραψε σκέψεις του· συνολικά 90 τόμοι με έργα του έχουν κυκλοφορήσει. Επηρεασμένος από τη σκληρή ζωή των δουλοπάροικων, ίδρυσε πειραματικά σχολεία στη Γιάσναγια Παλιάνα και στο Κραπίβενσκι για τα παιδιά τους, εφαρμόζοντας δικές του μεθόδους. Το παιδαγωγικό σύστημα του Τολστόι δεν στηρίχθηκε στη σχολική πειθαρχία. Βασίστηκε στην αμοιβαιότητα των σχέσεων μαθητή και δασκάλου. Στο σχολείο της Γιάσναγια Παλιάνα οι μαθητές κάθονταν όπου ήθελαν, όσο ήθελαν και όπως ήθελαν. Δεν υπήρχε ορισμένο πρόγραμμα. Μοναδικό καθήκον του δασκάλου ήταν να κινήσει το ενδιαφέρον των μαθητών του. Τα μαθήματα αυτά είχαν επιτυχία, και μάλιστα αργότερα, το 1862, ο Τολστόι άρχισε να εκδίδει και το παιδαγωγικό περιοδικό «Γιάσναγια Παλιάνα».
*
Η έκδοση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του προγράμματος TRANSCRIPT του Ιδρύματος Mikhail Prokhorov για την υποστήριξη μεταφράσεων ρωσικής λογοτεχνίας.
