Εγώ είμαι αυτή η άλλη
εγώ πάντα ίδια άλλη
επιστρέφω ολοσχερώς
η γυναίκα στο απέναντι πεζοδρόμιο
με περιμένει να περάσω
εγώ κι αυτή
μια σκιά χωρίς σώμα χορεύει όλα τα ζεστά μεσημέρια
εγώ κι αυτή
η τρίχα στον ώμο που βασανίζει το δέρμα
στον αέρα το κέρμα
το σκουπιδάκι στο μάτι
το γλιστερό μονοπάτι
κομμένη σε φέτες καρδιά μου πως τραγουδάς
να χορταίνουν οι πεινασμένοι αυτόχειρες
κάθε κομμάτι της κι ένα εγώ
και είπα ναι ναι ναι
όπως η Μπλανς Επιφανί
και πέρασα όλα τα φανάρια με πορτοκαλί
και πάω να τους βρω
και πάω να με βρω
και ντύνομαι το ρόλο
και τον εφαρμόζω όπως πρέπει στη μέση σφιχτά
και κάθομαι και τον τηρώ
μα όχι όλο τον καιρό
με περιμένουν τόσα τρένα τόσοι άσπλαχνοι σταθμοί
η Καρένινα μου φέγγει με κερί η Ισμήνη η Πηνελόπη η Κλωθώ η Ουατζέτ με τη θεά των όφεων αγκαζέ
Ω να εγώ τώρα εκεί θα προσκυνώ
μια προσευχή είναι πάντα βολική
μα εγώ ζητώ να γλείφω ξύδι πάνω στην πληγή
γιατί τον όρκο μου κρατώ
σε καλυμμαύκι αποκάτω ποτέ μου δε θα μπω
κι έγινα τρεις φορές εγώ
έχω άλλες τέσσερις
Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας».
