Τις στιγμές των δακρύων
οι αναπνοές μας
ακουμπούν την καρδιά.
Μυστικά θαμμένα
να καιροφυλαχτούν τις νύχτες,
να ξεγλιστρούν
από την παρακμή της ύλης.
Ένας λυγμός, χάδι να σφηνώνεται
καταμεσής του στήθους.
Μυστικά που θάφτηκαν
στα κελιά του χρόνου
να βρυχώνται απ’ τα βάθη της ψυχής.
Όνειρα που έχουν επιστρέψει στο μηδέν
παραδομένα στον ίσκιο του φεγγαριού.
Μυστικά σκεπασμένα
με της ζωής τα ακατάληπτα,
ψάχνουν την αλμύρα των δακρύων,
λίγο οξυγόνο,
για ν’ αναδυθούν απ’ το βυθό
της ανυπαρξίας.
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
