[Προτιμήσεις]
Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους
Τους πολύ τσαλακωμένους, αυτούς με τα σπασμένα
Μυαλά και τα σπασμένα συναισθήματα
Αγαπώ το τρυφερό βλέμμα των θλιμμένων
Το σπάσιμο στη άκρη των χειλιών όσων απογοητεύτηκαν
Αγαπώ τους απελπισμένους ανθρώπους
Γιατί ξέρουν πως η απελπισία
Μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο
Αν δε σε διαλύσει εντελώς ή σε τρελάνει
Αγαπώ τους ανθρώπους με εκρήξεις κι εξάρσεις
Αγαπώ τους ανθρώπους με αδυναμίες
Αγαπώ τους ευάλωτους
Αγαπώ όσους ρισκάρουν
προκειμένου να ζήσουν
Αγαπώ τους αγωνιστές.
[ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ]
Πού ξεκινούν και πού τελειώνουν
αυτές οι ανταύγειες της θάλασσας το πρωί
τα άνθη, οι μυρωδιές και το απέραντο γαλάζιο
στη μορφή σου
από πού αρχινάν και πού τελειώνουν
αυτές οι ανταύγειες της θάλασσας,
το βιολετί των ματιών σου
που με ζαλίζει
σαν ένα ανεκπλήρωτο φιλί;
Μια γεύση δυνατής χαράς μας καίει και μας μεθά
Δυνατότερα κι από το ισχυρότερο κρασί
Όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά μας
Με κατακλυσμιαία συναισθήματα
Ανοίκεια κι άγνωστα στους περισσότερους
Τους Λάθρα βιώσαντες
Μια γεύση απέραντης χαράς μας καίει και μας μεθάει
όταν κοιταζόμαστε
χωρίς καν να αγγιζόμαστε
σαν ένα ανεκπλήρωτο φιλί;
Μεθυσμένοι ανοιγοκλείνουμε τα μάτια
Πονάμε για τον χρόνο που χάθηκε
Και για τον χρόνο που χάνεται
Και αυτόν που θα χαθεί
Είμαστε σίγουροι
Για το τίποτα
Κι αναρωτιόμαστε
από πού ξεκινά και πού τελειώνει
όλη αυτή η θλίψη;
Φταίει το ανεκπλήρωτο φιλί;
Πώς την αιωνιότητα θα αντέξουμε
Χωρίς τη γεύση ο ένας του άλλου;
Αύριο θα αντιμετωπίσουμε το άπειρο
με βασανισμένες αντιφάσεις εντός μας
Πώς θα κυλίσουν εκατομμύρια αιωνιότητες;
Η Σταυρούλα Ηλία είναι απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται ως καθηγήτρια φιλόλογος στο Γύθειο Λακωνίας, όπου και διαμένει με την οικογένειά της. Παρακολουθεί ΜΠΣ με θέμα τη θεωρία της Λογοτεχνίας και τη Δημιουργική Γραφή. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα φιλολογικού ενδιαφέροντος.
