Ήταν το βάθος του φωτός στο νερό που καθρέφτιζε τον ουρανό των λέξεων
όσο τα μάτια μπορούσαν να εξηγήσουν
όσο το χέρι μπορούσε ακόμα να δοκιμάσει την ψευδαίσθηση.
Πώς μπορεί αυτό που μένει να γίνει κάτι άλλο;
Πώς η αφή μπορεί να σπάσει την αιχμηρή ακινησία του νερού;
Πώς τα ψήγματα φωτός μετουσιώνονται σε μνήμες;
Πώς το χέρι σκορπίζει στο νερό μάταιες προσευχές
ενώ τα μάτια ψάχνουν την υπέρβαση
-ελπίδα ωχρή στην ατελείωτη ελεγεία της ζωής μας;
Ήδη αποσυνδέθηκε το φως από τη μνήμη
-μια υδρόγειο σφαίρα των αθέατων διαστάσεων
που φανερώνουν το αναπάντητο.
Κι η απεικόνιση του απειθάρχητα καταδιωγμένου κόσμου μας
κυματισμός της πέτρας στο νερό, που βρίσκει επιτέλους την ακτή.
Μια αλλόκοτη σύγκλιση ερωτήματος κι απάντησης.
Σιωπή μετά…
Η Βασιλική Δραγούνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευρωπαϊκή Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης (Βέλγιο) και έχει μεταπτυχιακό στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές Πανεπιστημίου Πειραιώς. Εργάζεται στον αεροπορικό χώρο. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν βραβευθεί σε Πανελλήνιους και Διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, έχουν δημοσιευθεί στο διαδίκτυο σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και έχουν εκδοθεί σε συλλογικές ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά.
