Τῆς τύχης μας ὁ γελωτοποιός εἶναι τό ζάρι.
Κυλᾶ παντοῦ, χοροπηδάει πολύχρωμα ἐνδεδυμένο
με κουρέλια καί ἄλλοτε τήν πορφύρα, μοναδικά
κρατώντας τήν ἀτυχία στό ἕνα χέρι, τήν
πολλαπλή μας εὐτυχία στο ἄλλο.
Μικρό φουντούκι εἶναι, καρπός
ἀπό τῆς πρόκλησης τό δέντρο πού
ἄν τό τσόφλι σπάσεις καί τό δοκιμάσεις
γεύση ἀπογοήτευσης ἀφήνει.
Μικρό κουτάκι εἶναι τό ζάρι.
Βαθιά μέσα του κοιμᾶται
τῆς ἐπιθυμίας τό τζίνι.
Ἀπότομα μήν τό ξυπνήσεις, σκλάβος του
παντοτινός θά γίνεις.
Τό ρίχνουμε καί τό κρατᾶμε μόνοι
νά καταργήσουμε τό βέβαιον τῆς ἥττας.
Μέρες κερδίζουμε ἀνταλλάσσοντας
αὐτές πού φύγαν μέ ὅσες θά ρθοῦν
ἀποδεχόμενοι νά άναμετρηθοῦμε
σέ μιά ζαριά, την τελευταία
πουλάκι γίνεται, βγάζει φτερά
πετᾶ μακριά ἔξω ἀπ’ τό σύμπαν.
Γιώργος Γώτης
