Μαρία Γ. Γρατσία | Ο σπόρος

Η μοναξιά γλίστρησε στο δωμάτιο Τα χέρια άκαμπτα Δεν μπορώ να καταλάβω Το νόημα της ύπαρξής της Της προσθέτω άγρυπνες νύχτες Οι μέρες περνούν αδιάφορα Όμως είναι άνοιξη, Νιώθω το αεράκι του απομεσήμερου Να σμίγει με τον ήλιο Οι κελαηδισμοί μες απ’ τις φυλλωσιές Μου λένε:”Ο σπόρος δεν θυσιάστηκε” Εγώ μόνη. Με άδειες παλάμες.   […]