Μάιρα Λάττα | Γιορτή

Σφίγγω το χαρτομάντηλο στην τσέπη του παλτού και ανηφορίζω αργά το δρόμο για την πλατεία Δικαστηρίων. Παραπατάω αλλά τίποτα το σοβαρό. Κάποιοι φίλοι και γνωστοί θα είναι εκεί και αυτό με εμψυχώνει. Το καφενείο είναι μισογεμάτο. Ελληνικός καφές, τσίπουρο και τσιγάρο μυρίζουν τα γηρατειά μας. Νεύω καλημέρα και κάθομαι αργά στο τραπέζι δίπλα στο Μάκη […]

Μάιρα Λάττα | Το Χωράφι με τις Ελιές

Ο Φώτης κοιτάζεται στον καθρέφτη. Περνάει τα δάχτυλα ανάμεσα στα μαλλιά του, τα μπασίματα έχουν αρχίσει να φαίνονται ολοένα και περισσότερο αλλά το λοξό χαμόγελό του έχει ακόμα πέραση. Στάθηκε άτυχος την προηγούμενη Παρασκευή, τελευταία στιγμή η γκόμενα την έκανε, είχε λέει πιλάτες το πρωί και δεν το έχανε με τίποτα. Κρίμα γιατί του είχε […]

Μάιρα Λάττα | Η χιονοθύελλα που κράτησε μέρες

Ήταν στο Άαχεν της Γερμανίας που ο πατέρας μου και ο αδερφός του ο Τάκης ψήθηκαν και ανδρώθηκαν. Ο ένας λαντζέρης ο άλλος εργάτης στα νήματα. Ο ένας σερβιτόρος ο άλλος οικοδομή. Αφού κατάφεραν να επιβιώσουν τα πρώτα πέτρινα χρόνια, ανασκουμπώθηκαν και έκαναν ότι όλοι οι ξύπνιοι Έλληνες της διασποράς. Άνοιξαν ελληνικό εστιατόριο και κονόμησαν. […]