Απόστολος Θηβαίος

Δράμα δίχως σώμα, μ’ ένα ποίημα και φωνή Για το ποίημα, και τη μικρή μετόπη, για το τίποτε που αντέχει και όσα φυλάξαμε                                                                                               (Μες στο σκοτάδι ακούγεται μια φωνή ανδρική. Διαβάζει ένα ποίημα ή καλύτερα τρέφεται απ’ αυτό και πληγώνεται. Με φωνή δυνατή.) Αν υποθέσουμε πως όλες οι νίκες μου είναι παιδιά που δεν […]

Η τέχνη της στιχουργικής Φόρεσε όλες τις γραμμές του κόσμου και σαν σπασμός ξεχύθηκε στ΄αστέρια. Εμείς νιώσαμε πως τρέμουν τα φύλλα, πως μπορεί από στιγμή σε στιγμή να φθάσει η άνοιξη και σωπάσαμε. Με απλά λόγια, κυλήσανε οι εποχές η μια μετά την άλλη, στο πρόσωπό σου αναγνώρισα όλους τους νόμους των αθροισμάτων, είδα ρομφαίες […]

Ως τη μοναξιά   Στίγμα λευκότατο Θα πρέπει να υπάρχει τρόπος. Ένα ασφαλές κανάλι επικοινωνίας, μια απείραχτη συχνότητα. Ο ταγματάρχης Τομ προσπαθεί αδιάκοπα. Τσάρλι 1, ασταμάτητα μέχρι να ματώσει η φωνή του μες στην μεγάλη και απέραντη μοναξιά. Τσάρλι 1, με λαμβάνει κανείς, στην πιο απελπισμένη του στιγμή ο ταγματάρχης Τομ αφήνει τον ασύρματο, πάει […]

  Οι καλύτερες ιστορίες γεννιούνται απ’ το τίποτε. Κρατιούνται απ’ τα χείλη του καιρού, αλητεύουν σε πλατείες και παρέες, αλλάζουν και γερνούν, αποκτούν χιλιάδες σημασίες. Λίγο πριν το τέλος καταχωρούνται στο μεγάλο βιβλίο των μύθων και έτσι αργά κάποτε σβήνουν αφήνοντας σκόρπια απομεινάρια. Ένα όνομα που τίποτε δεν σημαίνει, σπάνιες αποχρώσεις για πάντα ακατόρθωτες. Είναι, […]

O κύριος Άρτσερ επέστρεψε σήμερα. Τελευταίος σταθμός του ταξιδιού του το Κάιρο. Εμφανίστηκε αναπάντεχα περί την εβδόμη απογευματινή, εμφανώς καταπονημένος. Οι φίλοι τον καλωσόρισαν, έσφιξαν τα χέρια του, κοίταξαν όλο αγωνία να δουν τι απέμεινε από τον παλιό καλό Άρτσερ. Δεν βρήκαν τίποτε. Τώρα γύριζε στην εξοχή για να πεθάνει ήσυχος. Μακριά απ΄αυτόν τον κόσμο […]