ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ εἶναι κάτι ἐλάχιστα πουλιά πού ζοῦν σέ τροπικές περιοχές κι ἔχουν μεγάλη ἀδυναμία στούς κροκόδειλους. Εἶναι τόση ἡ ἀγάπη πού τρέφουν γι’ ἀυτά τά ἀπαίσια ἑρπετά, ὥστε παίρνουν στά σοβαρά τά κροκοδείλια δάκρυά τους καί, καθισμένα πάνω στίς τεράστιες κεφαλές τους, πασχίζουν, μέ φτερακίσματα καί τιτιβίσματα γλυκά, νά τούς παρηγορήσουν. Τά […]
Πεζογραφία
Κώστας Θερμογιάννης | Ελένη
Τα παραμύθια ήταν και παραμένουν το πιο τρυφερό, το πιο αγνό λογοτεχνικό είδος. Και αυτά που απευθύνονται σε παιδιά και εκείνα – όπως η Ελένη – που απευθύνονται σε ενήλικες. Εξετάζοντας ένα παραμύθι από την πλευρά του δημιουργού διαπιστώνουμε [σε πρώτη ανάγνωση] ότι αποτελεί ένα γράμμα του ανήλικου συγγραφέα στον ενήλικα εαυτό του. Ένα σήμα […]
Ζοζέφ Αντράς | Ακόμα κι αν απομείνει μονάχα ένας σκύλος
Ξαναθυμάμαι τους πρώτους συναγερμούς –ήταν χτες, ήταν αύριο- τα τηλεγραφεία, Σεντάν, Σεντάν, τις βολές της Αεράμυνας που ξεχορτάριαζαν τον ουρανό και τα καρβουνιασμένα υπόστεγα, κλειστά γκισέ και βαλίτζες γεμισμένες με τρεμάμενο χέρι ενώ οι άνθρωποι δεν συγκρατούν τίποτα, να είστε σίγουροι: τα τινάζουν, μετά τους θάβουν και αυτό το λένε ιστορία οι μεν προσεύχονταν όταν […]
Τζούλια Γκανάσου | Γονυπετείς
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Υπέρ Πίστεως [Απόσπασμα από τις σελίδες, 51,52.] Ο δρόμος προς Εκείνη δεν είναι βατός, ούτε απομένει λίγη απόσταση. Ο κόσμος που ακολουθεί το μονοπάτι είναι πάρα πολύς και ο τάπητας δεν είναι βελούδινος. Στα αυτιά μου φτάνουν λυγμοί, αγκομαχητά και γέλια σχεδόν νευρικά, κουβέντες που δεν ξεχωρίζω. Δεν είναι απλό. Τα […]
Διονύσης Μαρίνος | Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ
Απόσπασμα από το διήγημα «Μαύρα νερά». Σελίδες 143,144. Κύριε Μίλτο, Σας γράφω ξανά για το θέμα που έχει προκύψει με το διαμέρισμα της οδού Μηθύμνης. Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που σας έστειλα εκείνο το πρώτο γράμμα. Επίσης, δεν γνωρίζω αν το λάβατε. Η κυρία […]
Αντρέϊ Μπιέλυ | Πετρούπολη
[ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ] Ο ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ Όμως η Σοφία Πετρόβνα δεν άντεξε τόση ελευθερία: είχε, βλέπεις, ένα τόσο μικρό, μικροσκοπικό μετωπάκι˙ μαζί με το μικροσκοπικό μετωπάκι μέσα της κρύβονταν βαθύτατα συναισθήματα: διότι ήταν κυρία˙ και δεν επιτρέπεται να ξυπνάς το χάος μέσα στις κυρίες: στο χάος αυτό οι κυρίες κρύβουν κάθε λογής σκληρότητες, […]
Jack Kerouac | Στοιχειωμένη ζωή – Η χαμένη νουβέλα
Πρώτο μέρος: Σελίδα 87 [Απόσπασμα] 4. Υπάρχει κάτι στο αμερικανικό σπίτι των προαστίων που γιατρεύει όλες τις ανησυχίες για τη ζωή. Το επόμενο απόγευμα βρήκε τον Πίτερ Μάρτιν να κάθεται στην κούνια της βεράντας μ’ ένα ποτήρι λεμονάδα, ακούγοντας τον αγώνα Ρεντ Σοξ – Ντιτρόιτ στο φορητό ραδιόφωνο. Οι πράσινες περσίδες της θείας Μαρί […]
Τόμας Μανν | Θάνατος στη Βενετία
Απόσπασμα από τις σελίδες: 100,101. Ο Άσσενμπαχ έβλεπε ταχτικά, σχεδόν χωρίς διακοπή, το μικρό Τάτζιο. Ο περιορισμένος χώρος και χρόνος για τον καθένα εκεί, τόφερνε έτσι που η ωραία αθωότητα να βρίσκεται καθημερινά κοντά του, με μικρές διακοπές. Τον έβλεπε, τον συναντούσε παντού: Στο ισόγειο του ξενοδοχείου, στους ολόδροσους περιπάτους με το βαποράκι απ’ […]
Franz Kafka | Στη σωφρονιστική αποικία
Απόσπασμα από τις σελίδες: 24,25,26. Ο ταξιδιώτης έριξε μια κλεφτή ματιά στον κατάδικο. Είχε το κεφάλι του κατεβασμένο, όσο ο αξιωματικός έδειχνε προς το μέρος του, και φαινόταν να έχει συγκεντρώσει όλη την προσοχή του μήπως και μπορέσει να μάθει κάτι πιο συγκεκριμένο. Όμως οι συσπάσεις των χοντρών και σφιγμένων χειλιών του έδειχναν, φανερά, […]
Ε.Χ. Γονατάς | Οι αγελάδες
Οι αγελάδες [Απόσπασμα] Καθόμαστε σ’ ένα υπαίθριο καφενείο: πέντ’ έξι καρέκλες αραδιασμένες στην όχθη ενός μικρού ποταμιού και πιο πέρα, κάτω από ένα πλατάνι, μια παράγκα πνιγμένη στις περικοκλάδες, με την επιγραφή «Η μορφωμένη Αράχνη». Πίνομε το ούζο μας βλέποντας τις πέστροφες να πηδάνε κάθε τόσο δύο-δυo έξω απ’ το νερό, που αφρίζει σαν άσπρο […]