Author: AntonisTsokos

Ο Paul Veyne υπήρξε πολυβραβευμένος Γάλλος ακαδημαϊκός, κλασικιστής, συγγραφέας, όπως επίσης και φίλος και συνοδοιπόρος του Γάλλου μεταμοντερνιστή φιλοσόφου Michel Foucault. Ήταν ευρύτερα γνωστός για τις καινοτόμες του ιδέες, οι οποίες επέδρασαν στη φουκωική σύλληψη της ιστορίας της σεξουαλικότητας. Απ’ το πολυσχιδές έργο του, επιλέξαμε εδώ να μιλήσουμε για τις ιδέες του αναφορικά με τους […]

   Η δεσποινίς Μ. ζούσε με την μητέρα της στο περίφρακτο σπιτικό τους, κάπου στα προάστια. Ο λιγομίλητος πατέρας της, υπόδειγμα οργάνωσης και νηφαλιότητας, είχε εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία λίγο μετά την γέννηση της κόρης, παρασυρμένος από μια νεαρά ελευθέρων ηθών.     Η μητέρα, τής έλεγε πως μέσα της κρύβεται όλη η καλοσύνη του […]

Ήταν Ιούλιος και ο ήλιος ήδη έκαιγε τα πεζοδρόμια και τις τσιμεντένιες πολυκατοικίες μιας πολυπληθούς πλέον και άλλοτε προσφυγικής συνοικίας των νοτίων προαστίων. Οι πλάκες των ηλιακών, λαμπύριζαν σαν χρυσά καπέλα πάνω στις καραφλές και γκρίζες ταράτσες των κατοικιών. Εδώ κι εκεί, μπορεί κάποιος να έβλεπε καμιά σκεπή με τα κεραμμύδια της ξαπλωμένα αλλά το […]

Εντυπώσεις για το μυθιστόρημα “Δευτέρα Παρουσία” της Τζούλιας Γκανάσου από τις εκδόσεις Καστανιώτη   Ο Χριστός σε κάποιες συνοικίες αυτού του κόσμου δεν διαφέρει σε τίποτα από την πιο απελπισμένη εκδοχή της ύπαρξής μας. Καμουφλαρισμένος κάτω από μια μασκαρεμένη τραγωδία, σέρνεται στους δρόμους κάποιας πόλης. Χάνει και κερδίζει το βήμα του, βρίσκεται αντιμέτωπος με την […]

Υπηρετούμε τα άδεια πρόσωπα και τις κενές ψυχές. Σκοντάφτουμε πάνω στα πετρωμένα δάκρυα χρόνων. Το κατεστημένο ραγίζει και αποσυντίθεται. Στα πυκνά φυλλώματα της καρδιάς έμεινε η προσδοκία. Απόψε σε είδα… φορούσες την αιώνια νιότη, ν ‘ανθίζεις πάνω στις πληγές. Αγγίζω τα στολίδια σου, τυλίγω το σώμα σου με χρώματα ανεξίτηλα. Το ξέρω όταν ξυπνήσω θα […]

  Μικρές ραμμένες ιστορίες, υγρές ερωτήσεις, αφίλητα ραντεβού, σαρκοφάγα φιλιά, μανάδες που οι καρδιές τους δεν απαντούν, πατεράδες που ντρέπονται για τα μαύρα ποτάμια που κυλούν κάτω από τα νύχια τους. Νεκροί. Ζωντανοί. Φαγωμένοι. Ξεσκισμένοι. Ξένοι και ξένες. Διαβασμένες. Κορίτσια. Αγόρια. Επαναστατημένες ανατομίες. Πράγματα που ψιθυρίζουν. Κόκκινα σημάδια που άγρια χορεύουν στην αχίλλεια Αθήνα. Πάντα […]

Τρεις γυναίκες έτυχε να πιάσουν σπίτι στον ίδιο δρόμο. Και συνέβη στα παράθυρά τους, να κοιτούν στον κοινό ακάλυπτο. Μόνο μαύρα πανιά ανασαίνουν ανεπαίσθητα, επάνω στα σκοινιά της μπουγάδας τους. Σαν λάβαρα μιας μικρής μαχήτριας. Σαν σημαίες άσημης Μνήμης. Και τα τρία αυτά σπίτια διαθέτουν από ένα αδειανό επιπλωμένο δωμάτιο παιδικό. Τέσσερις τοίχοι το αγκαλιάζουν […]

Γράφει ο Γιώργος Δρίτσας Κάθε νέα ποιητική δημιουργία ενέχει, προφανώς, το στοιχείο το ακραιφνώς προσωπικό και ένα άλλο έτερο που την κάνει να ομοιάζει με άλλες ποιητικές συνθέσεις τόσο του παρελθόντος όσο και της εποχής της. Μέσα εξάλλου στη σύγχρονη εποχή είναι αστείο να αναζητούμε την απόλυτη πρωτοτυπία, κάτι που είναι, εν τέλει, βέβηλο για […]