Δημιουργεί ρεύματα αέρα καθώς περπατά γύρω από τις ανθισμένες μαργαρίτες. Σταματάει και σκύβει πάνω από το λευκό πέπλο. Αισθάνεται στα γυμνά της δάχτυλα την πρωινή δροσιά και χτενίζει τα μεταξένια πέταλα. Θέλει να τα προσφέρει. Δίλημμα. Κόβοντας μια μαργαρίτα αφήνει μία ζωή λειψή. Σέπαλα, πέταλα, στήμονες και ύπερος αποκόπτονται βίαια από τον μικρό αυτόν οργανισμό που στο κάτω κάτω… τίποτα δεν της έφταιξε. Πώς θα κοιμάται τα βράδια γνωρίζοντας πώς εμπόδισε τον κύκλο της ζωής;
Προσεκτικά, βυθίζει τα χέρια της στο χώμα και με χειρουργική ακρίβεια αφαιρεί όλο το σώμα από το έδαφος. Η μαργαρίτα πλέον ίπταται. Ο ήλιος την χαϊδεύει με τρόπο που ποτέ δεν μπορούσε στο έδαφος. Άφησε, όμως, ένα κενό στο σχήμα της στο απέραντο σεντόνι, εύκολο να μπαλωθεί.
Στον κόσμο μπλέκονται χρώματα, μυρουδιές και αισθήσεις δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας όμορφης μέρας. Μπροστά ψηλά πράσινα κυπαρίσσια μπερδεύονται με το μουντό τοπίο. Μια νοητή γραμμή χωρίζει το πράσινο από το τσιμέντο, τα μάρμαρα, το λιωμένο κερί και το λιβάνι. Προχωρά προς τον προορισμό της με τον τραυματία στην χούφτα της: «Μην ανησυχείς , θα αποκτήσεις νέο σπίτι σε λίγο». Απολογητικά προσθέτει: «Συγγνώμη».
Το λευκό μάρμαρο πάντα της φαινόταν κακόγουστο, όμως ήξερε ότι η μαργαρίτα της δεν θα ταίριαζε πουθενά καλύτερα από εκεί. Βρήκε ένα σημείο με λίγο χώμα και την μεταφύτευσε. Ευχήθηκε να ριζώσει.
Ένιωσε την ανοιξιάτικη δροσιά να μετατρέπεται σε χειμερινή φρίκη στην καρδία της. Η θεωρία του χάους, το φαινόμενο της πεταλούδας. Αν το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στην Κίνα προκαλεί τυφώνα στην Καραϊβική τότε μία ξεριζωμένη μαργαρίτα τι μπορεί να κάνει; Ξαφνικά, ήλπιζε να μην την είχε οδηγήσει σε εκείνο το μέρος, το τσαλαπάτημα ενός άνθους.
Η Πηνελόπη Αργυροπούλου γεννήθηκε το 2006 στην Αθήνα. Σπουδάζει στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα μαθητικά της χρόνια έχει συμμετάσχει σε ομίλους λογοτεχνίας και δημιουργικής γραφής.