Πώς μου φαίνεται
Στην απέραντη άβυσσο πριν από το χρόνο,
ο εαυτός δεν υπάρχει και η ψυχή ενώνεται
με την ομίχλη, την πέτρα και το φως.
Με τον καιρό, η ψυχή φέρνει στην επιφάνεια
τον θολό εαυτό.
Τότε ο αργός χρόνος σκληραίνει τον εαυτό του σε πέτρα
ενώ πάντα φωτίζει την ψυχή,
ώσπου η ψυχή δύναται να απελευθερώσει τον εαυτό της
και να είναι και τα δυο ελεύθερα,
να επιστρέψουν στην απεραντοσύνη και να διαλυθούν στο φως,
στο μακρύ φως μετά τον χρόνο.
Φύλλα
Τα χρόνια κάνουν παράξενα πράγματα στην ταυτότητα.
Τι σημαίνει να πεις
είμαι εκείνο το παιδί στη φωτογραφία
στο Kishamish το 1935;
Θα μπορούσα επίσης να πω ότι είμαι η σκιά
από ένα φύλλο ακακίας
κομμένο πριν από εβδομήντα χρόνια
κινούμενο στη σελίδα που διαβάζει το παιδί.
Θα μπορούσα επίσης να πω ότι είμαι οι λέξεις
που αυτή διάβασε
ή οι λέξεις που έγραψα άλλα χρόνια,
τρεμόπαιγμα της σκιάς και του ηλιακού φωτός
καθώς ο άνεμος περνάει μέσα απ΄ τα φύλλα.
Οι άνεμοι του Μάη
είναι απαλοί και ανήσυχοι
στα φυλλώδη ενδύματά τους
που θροΐζουν και ταλαντεύονται
κάνοντας κάθε στιγμή κίνηση.
Θεωρία της γήρανσης
Καθώς ο αριθμός του χρόνου γίνεται μεγαλύτερος
ο ίδιος ο χρόνος γίνεται μικρότερος
αλλά βαρύτερος. Αποκτά βαρύτητα.
Θα γίνει τελικά τόσο βαρύς
που δεν μπορεί να συνεχίσει όπως είναι
αλλά καταρρέει σε μια μαύρη τρύπα
μέσα στην οποία βυθίζεται όλα τα χρόνια
που γίνεται αμέτρητος
και εντελώς, αβαρής.
