Σπάρτακος Αναγνωσταράς | Δύο ποιήματα

© Denis Roche

Αναγέννηση Δερύνειας

Ο οδηγός του λεωφορείου
μου λέει ότι το λεωφορείο φεύγει
σε 10 λεπτά.
Ο δάσκαλος της λογοτεχνίας
μου έλεγε
να κάνω τα κείμενά μου
προσωπικά
για να έχουν απήχηση
στο ακροατήριο.
Αλλά είναι δύσκολο
να κάνεις ένα ποίημα
προσωπικό
όταν δεν είσαι
ο εαυτός σου.
Ο υπάλληλος στην τράπεζα
με ρωτάει με απορία
“γιατί έφυγες
από την Αγγλία να έρθεις Κύπρο;”
Δεν ξέρω τι να απαντήσω
στην προσωπική
ερώτηση.
Δεν μου έρχεται τίποτα στο νου μου.
Κοιτάω τα κουρασμένα μάτια του.
Κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή,
λες και ο κόσμος είναι γυάλινος.
Στο πλάι του υπαλλήλου,
ένας καφές βρίσκεται άδειος
δίπλα στον εκτυπωτή.
“Έχω έρθει ξανά”, του λέω.
“Πριν από 12 χρόνια”, προσθέτω.
Λες και το μέλλον μου
βρίσκεται κρυμμένο
στο παρελθόν μου.
Βγαίνω στο δρόμο έξω.
Οι τζίτζικες τραγουδούν
σαν ηλεκτρικές κιθάρες
σε πυλώνα υψηλής τάσης.
Το λιοπύρι κάνει το τσιμέντο
του πεζοδρομίου
ραγισμένη καρδιά.
Ο αγέρας αναποδογυριζει
στο πλάι
τα ήδη ξεριζωμένα δέντρα.
Κρύβομαι στον ίσκιο των κτιρίων
σε έναν δρόμο στη Δερύνεια.
Ένα οδοφράγμα
σταματά την πορεία μου.
Απέραντος ο χώρος
και δεν ξέρω που να παω.
Οδός Δαιδάλου
Οδός λατομείων
Οδός Σεφέρη
Αναγέννηση

 


Δείπνο

Μην με περιμένεις.
Απόψε βράδιασε νωρίς.
Σε ένα ξύλινο παγκάκι
στέκομαι σαν άγαλμα
και η νύχτα μου χάρισε
χρόνια από
τα χείλη σου.
Όταν τα αγγίζω
πολλές φορές
με αφήνουνε
να τα αφήσω.
Το βλέμμα μου
κρύφτηκε
στου λύκου το στόμα
μακριά από τα βλέμματα
των περαστικών.
Θέλω να βρω λουλούδια
να σου τα χαρίσω
με ένα ποτήρι νερό
θαλασσινό.
Θέλω να σου πω
στην υγειά σου.
Θέλω
να κλέψω τριαντάφυλλα
από κρύες καρδιές.
Θελω
το πρωί με τις γάτες
να ξεκλειδώσω τους
άδειους δρόμους
πριν κοιτάξω τον
συννεφιασμένο ουρανό.
Ποιος αντέχει το πρωί
όταν δεν έρχονται λύσεις;
Κάνει κρύο.
Χρειάζομαι σχέδιο
για την επόμενη βδομάδα
κι η ζωή ο ξεχασμένος σου
αναπτήρας στο τραπέζι.

 


Ο Σπάρτακος Αναγνωσταράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Η ποίησή του έχει εμφανιστεί στα παρακάτω λογοτεχνικά περιοδικά: North Dakota Quarterly, the Crank και Boundless 2022: the anthology of the Rio Grande Valley International Poetry Festival.