«Καλύτερα λοιπόν να μιλάς
έχοντας κατά νου
ότι δεν είναι γραφτό μας
να ζούμε»
Α. L.
Πεθαίνω για όλα τα μυστήρια πράγματα
Ο δήμιος
λειψός
από τη φωτιά
δεν είναι ούτε περισσότερο
όμορφος
ούτε λιγότερο
σοφός.
Θεραπεία
Προσπαθώντας να σε δω
τα μάτια μου
σαστίζουν’
δεν είναι το πρόσωπό σου
που ψάχνουν
δείχνοντας με το δάχτυλο
ανάμεσα στα κενά σου-
σαν ένα πεινασμένο παιδί
ακόμα και τώρα
δε θέλω να φτιάξω ένα ποίημα,
θέλω να σε κάνω
περισσότερο ή λιγότερο
ένα μέρος
του εαυτού μου.
Μυρίζοντας τον άνεμο
Ορμώντας με το κεφάλι μπροστά
μες στη νέα σιωπή
το πρόσωπό σου
βουτάει στον ορίζοντά μου’
το όνομα
ενός αγαπημένου ονείρου
καβαλώντας την άγκυρά μου
μια γλυκιά εποχή
για να σαλπάρει
σε άλλο ταξίδι.
Κανένας επιτρεπτός υπολογισμός
δε σώζει
τις υπέροχες αριθμητικές
της απόστασης.
Αντιμετωπίζοντας με επιτυχία
Έβρεχε για πέντε μέρες’
διασχίζοντας τον κόσμο
είναι μία στρογγυλή λακκούβα
από σκοτεινό νερό
όπου μικρά νησιά
ξεκινούν μόνο
να ανταπεξέρχονται΄
ένα νεαρό αγόρι
στον κήπο μου
ξελασπώνει το νερό
από τη λουλουδένια του επιφάνεια΄
όταν το ρωτώ γιατί
μου λέει ότι οι νεαροί σπόροι
που δεν έχουν δει τον ήλιο
ξεχνούν
και πνίγονται εύκολα.
