Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Τα μελλούμενα

© Mario De Biasi

προσπαθώ
να διαγράψω τις ειπωμένες λέξεις μου
πιο πολύ τα ίχνη τους επάνω σου
για να τα καλύψω αλλάζω κουβέντα
μιλώ με θέρμη για τα μελλούμενα
χτίζω τα περασμένα στο τσιμέντο
έχεις αναλογιστεί το μεγαλείο του υλικού;
Μα τι λέω
έχτισες μια ολόκληρη πόλη με τα χέρια σου
οι οικοδομές στο Δυτικό διαμέρισμα αναδύουν ευγνωμοσύνη
τα μπετά έχουν φιλότιμο, είπες
χάιδεψες το μουστάκι σου και μπήκαμε μαζί στην μπετονιέρα
χορτάσαμε ο ένας τον άλλον
οικοδομήσαμε έναν έρωτα γκρεμίζοντας τις σκιές μας

“τα παλιόρουχα της δουλειάς”
όταν το λες αντηχεί μόχθος
έπειτα γδύνεσαι και δεν λέω τίποτα από αδυναμία
γιατί τι είν’ ο κόσμος;
μια αδυναμία να τον συλλάβουν τα κεφάλια μας
ακόμα και στο πιο απλά του δηλαδή
ένα γυμνό σώμα
(το δέρμα κι οι ανατριχίλες του, τα πέλματα)
έναν τοίχο
τη σιωπή στο φρεσκοχυμένο σκυρόδεμα

θα σε προδώσω
με μια ανοίκεια έλξη προς το τίποτα

 


Ο Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος γεννήθηκε το 1979 στην Καλαμάτα. Για την ποιητική του συλλογή “Αταξίδευτα” (poema 2015) έλαβε το βραβείο Μαρία Πολυδούρη το 2016.”