Χαραμίζω τις ώρες,
αδυνατώ να σε βρω.
Η αίσθησή σου παντού
θρυμματίζεται σε μόρια εύθραυστα.
Πλησιάζω ένα σχήμα ακαθόριστο,
με βηματισμό αργό κι επώδυνο.
Μικροί ήχοι ξεφεύγουν απ’ τα χείλη,
η ανυπομονησία ξαγρυπνά
τα πρωινά χάνεται.
Μια χροιά θηλυκότητας
παρέμεινε σ ‘ένα δωμάτιο κλειστό.
Με κλειδιά παράταιρα
αναζητώ την είσοδο.
Το χάραμα ψάχνω
τη χαμένη ανατολή,
τα ανεκπλήρωτα,
διαμελίζω την καρδιά μου σε κομμάτια.
Τα μοιράζω στις αγάπες που χάθηκαν,
ενθύμια νοσταλγικά…
που γίναν στήλες άλατος.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. .Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους ,επίσης ποιήματά του έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects έχει συμμετάσχει σε δύο ανθολογίες ποιημάτων με ποιήματά του ,πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
