Ανήμερος ύπνος
Η μάνα
και τ’ αδέρφια σου
ξυπνήσαν στα όνειρά σου
ολοζώντανοι και χλωμοί
Βαμβάκι στο κορμί
και τσακισμένα δόντια.
Έκλαιγαν ολονυχτίς
–Πάλι εφιάλτες
βλέπουν οι σκοτωμένοι,
είπες.
Δάσος
Ο φόβος είναι δάσος·
η επιμονή των κορμών
το τρίξιμο των κλαδιών
ο στεναγμός των φύλλων
κι από κάτω το χορτάρι:
Θα θροΐζω για πάντα.
Εκκλησάκι
Κάτω απ’ τον γαλάζιο ουρανό.
Ως εδώ έφτασε ο νεκρός
περπατώντας αμέριμνος
ή οδηγώντας.
Κατάπινε χιλιόμετρα
μέχρι να σταματήσει
για να καρφώσει το εκκλησάκι του
στην άκρη
και μετά
να ξαπλώσει καταγής
για πάντα.
Ο Κώστας Δρουγαλάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1985. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο ΑΠΘ όπου και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Το 2016 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν (εκδ. Πικραμένος, β’ έκδοση 2017). Το 2020 το μυθιστόρημα εντάχθηκε στην προτεινόμενη βιβλιογραφία του προπτυχιακού μαθήματος «Η πεζογραφία της κρίσης» στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ. Από το 2013 γράφει κριτικά κείμενα για την bookpress.gr. Ζει και εργάζεται ως καθηγητής και διορθωτής κειμένων στη Θεσσαλονίκη.
