Ομολογίες Ονείρων
Πάλι βαδίζω, να μην λυγίσω, λέω και αφήνω το νου μου να λουθεί με αστέρια και νυχτολούλουδα, λευκές πεταλούδες τις νύχτας και τα όνειρα που πέφτω πάντα μέσα τους. Δεν με πειράζει η βουή- μα στη σιωπή ξέρω που βρίσκεται ο ήλιος. Eκεί, ξέρω να κάθομαι κάτω από έναν πεύκο και να μετρώ τα σύννεφα- σκέψεις γλυκές που όλο ρέουν απ΄την πηγή μου. Εδώ, βρίσκω το σπίτι μου. Μες τους ανθρώπους την αλήθεια, πάντα κάτι από μένα χάνεται.
Η Μέρα που Έφυγε
Μνήμες της μέρας.
Μου φαίνεται πως εύκολα μου έφυγε κι η μέρα αυτή.
Με πόση άνεση πήρε μαζί της την εικόνα του εαυτού μου,
που βλέπω να χάνεται ανάμεσα στην αντανάκλαση απ΄τα νερά του κόσμου,
που όλο γεμίζουν με πρόσωπα και λόγια ξένα.
Βλέπω να φεύγουν οι στιγμές μου απ΄το παράθυρο
και προσπαθώ να θυμηθώ τί έζησα αυτήν τη μέρα.
Πέρα απ΄τις σκιές, τα πολλά τα βήματα για το πουθενά και τα στεγνά τα μάτια,
είδα μονάχα-
θυμάμαι,
τον κίτρινο ανθό κάποιου δεντρού στο δρόμο
και ένα σύννεφο που μόνο του αγνάντευε τον κόσμο.
Η Μαριαλένα Ηλία έχει σπουδάσει Αγγλική Γλωσσολογία και Φιλολογία στην Αγγλία. Ασχολείται με την συγγραφή τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά. Ποιήματα της και δοκίμια, έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ελληνικά, λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα, καταπιάνεται με τη ζωγραφική και την εικονογράφηση που αγαπά ιδιαιτέρως.
