ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΜΕΝΩ
είναι στη μέση του πουθενά.
Ο ουρανός του,
τετράδιο μιλιμετρέ,
ευθείες αεροπλάνων που διασταυρώνονται.
Ουρανός – Σημείο-Χ.
Και Γη-Χ.
Αποδημητικά πουλιά σταματούν εδώ,
πριν συνεχίσουν
για άλλα γεωγραφικά πλάτη.
Το ίδιο και εμείς.
Νησί καταφύγιο,
ανάμεσα
σε τούτο και εκείνο,
στο σημείο Χ
που μπασταρδεύονται οι πορείες μας
και ομοιοκαταληκτούμε.
ΠΑΡΑΛΙΑ PEMBROKE, ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ
Ο γρανίτης επιμένει κάτω
από τα βότσαλα.
Οι αιχμηρές γωνίες,
καμουφλαρισμένες από
την απαλή στρογγυλάδα,
θα τραυματίσουν
τον ανύποπτο επισκέπτη.
Παραπέρα,
τα σκουλήκια Ophelia bicornis
δουλεύουν ακούραστα
τον πουαντιγισμό της υγρής άμμου.
Κι ανάμεσά τους
τα δικά μας αποτυπώματα,
καθώς βαδίζουμε
παράλληλα στο νερό.
Ο ήχος
από το κύμα που θα τα σκεπάσει
ήδη στα αυτιά μας.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ SATIE
Δύο ώρες με το καράβι,
άλλες δυόμιση με το αυτοκίνητο,
και φτάνεις στην κοπεγχαγική Honfleur,
όπου γεννήθηκε ο Satie.
Στο λιτό ομώνυμο μουσείο
ακούς τις Γυμνοπαιδίες, τις Gnossiennes.
Ο επαναληπτικός,
μινιμαλιστικός τους ήχος
γρήγορα συντονίζεται
στους καρδιακούς κτύπους,
για να τους εκβιάσει τελικά
στη δική του αφήγηση.
Μουσική-ρητορική,
που παραμένει
γοητευτική και αιχμηρή.
Σαν
τις μνήμες
που επιμένουν,
ο ήχος τους
να δυναμώνει
με το χρόνο,
έως ότου
γίνει
κυρίαρχη
μουσική
στα
αυτιά μας.
Βιογραφικό
Η Μαριάννα Πλιάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Σπούδασε Ιστορία, Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία, και Ψυχολογία. Ζει και εργάζεται στο Guernsey.
Βιβλία της:
Σιωπή, εκδόσεις Πολύτροπον, 2015
2017, εκδόσεις Κύφαντα, 2019
Περί του «Χ»
Σημείο Χ: εκεί όπου συναντιόμαστε και νιώθουμε όλοι σπίτι μας. Ο χώρος που ακουμπά στην κοινότητα της ανθρώπινης εμπειρίας, για να χτίσει τη συλλογική μας ταυτότητά. Το Guernsey ως ο μικρόκοσμος που γίνεται μακρόκοσμος. Νησί-εργαλείο, όχημα-μεταφορά, τα ποιήματα πατούν πάνω του, για να χαρτογραφήσουν καταστάσεις του είναι και να συνδέσουν το τοπικό με το οικουμενικό και το προσωπικό με το συλλογικό, γιορτάζοντας το σημείο όπου ομοιοκαταληκτούμε.
