Θήλυ
Ε, κύριε
εσύ που με γέννησες
εγκυμονούσα πριγκίπισσα
κοίτα την κοιλιά μου που φουσκώνει
τι βγάζει από μέσα.
στομάχια χολές
σπίτια μήτρες
μήτρες πουλιά.
Αφθαρτότατες.
Κοίτα τι βγάζω
την ειμαρμένη
των αιδοίων.
Μάνα
η αιδώς.
Να δέχονται
Να δέχονται
Να δέχονται
κατασκευή –ανά-
σπασμένες.
Τα αγάλματα
Τα αγάλματα ραγίζουν.
Η φ(θ)ορά του χρόνου
(ή καθήλωση).
Τα αγάλματα δε φτιάχονται τυχαία
σμιλεύονται ιδρώτα.
Κάποτε, εξατμίζονται
ό,τι μένει
το αναλλοίωτο,
είναι άλλο.
Φευγαλέα μένει, αέναα,
η ματιά του καλλιτέχνη. Αφή
που συνοδεύεται τριβή,
ζεσταίνει, λιώνει.
Ύστερα μένουν με κομμένα
χέρια, δάχτυλα, στόματα ή
χέρια δάχτυλα στόματα.
Διακοσμούν τον κόσμο.
Αντί βιογραφικού:
Λεξι-πλάθω
Αντίγραφο εαυτού
Ον ποιητικότερο
