Σε έβλεπα, πρώτη φορά,
το παλιό μπρούτζινο περίγραμμα
σε στεφάνωνε.
Στο σώμα μου, φαίνεται,
είχαν ανθίσει
μικρά, μικρά, λευκά λουλούδια
τόσο απτά, απλώνονταν σε χάδι.
Σε παρακολουθούσα
το πρόσωπό σου χαράκωναν
μαύρες γραμμές
ξεδίπλωναν, ξεχύνονταν
οι κακές οι γλώσσες.
Τις έβαλες στο στόμα σου
και μίλησες
εκπροσωπώντας,
καταδεικνύοντας,
δικάζοντας.
Συρρικνώθηκες -ελέω ανθρώπων-
σε πάλεψα,
σε τέντωσα,
σε άνοιξα.
Αν αφουγκράζεσαι τα λύματα
που σου μιλούν
αν αφουγκράζεσαι
τότε αυτά
μας πλημμυρίζουν.
Σου απλώνω τα χέρια
τα λευκά μου λουλούδια
ξεχειλίζουν τώρα
σβήνουν τις γραμμές τους.
Δεν είμαι εγώ
Είναι η επόμενη μέρα.
για μένα πρώτη
για σένα τελευταία
για τους άλλους
μία ακόμα.
Ποτέ ξανά μην τους αφήσεις.
Αντί βιογραφικού:
Λεξι-πλάθω
Αντίγραφο εαυτού
Ον ποιητικότερο
