Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδίες

© Ernst Haas

De paradoxis (IV)
ή
“Λόφοι στην Κορνουάλη”

Μονόλιθοι και αθέατα άλογα
Που χλιμιντρίζουν καλπάζοντας στην ομίχλη•
Ποιος ξέρει
Εάν αυτά συμβαίνουν στ’ αλήθεια
Ή μήπως το πνεύμα τού παλαιωμένου ποτού
Σε δρύινο βαρέλι από σέρι
Ανακάτεψε μέσα του μαγικό ελιξίριο•
Και όμως
Έτσι λέει ότι είδε και ένιωσε
Όταν πέρασε για λίγο από εκείνη την ερημιά
Σαν καβαλάρης στη μετέπειτα γαλήνη
Και στην τωρινή ησυχία
Που άλλες φορές ξεκουφαίνει
Λες και σκάνε μαζί χίλιοι κρότοι στο ξέφωτο
Μες στα χωράφια που χρυσαφίζουν από στάχυα
Όπως τα μακριά μαλλιά τον Αύγουστο μιας αλουστίνας
Αλλά και στο βάλτο όπου πράσινα βατράχια
Κοάζουν αμέριμνα
Κοντά στα νερόφιδα τού ψηλού καλαμιώνα• και
Τότε είδε – ίσως να έφταιγε λοιπόν το double single malt
Σε χαμηλό ποτήρι χωρίς παγάκια –
Νιώθοντας θέρμη και ρίγος
Είδε να τον κοιτάζει η ξωτικιά ίσια στα μάτια• θα
Συμφωνούσε εδώ κουνώντας το κεφάλι και
Βάζοντας φωτιά στα οκτάστιχά της
Η Marie De France
Με χτύπους γεμάτους
Χωριστά πάνω σε κάθε τονισμένη λέξη
Σαν αόρατα χέρια να πελεκούν
Βράχια από σχιστόλιθο σ’ ένα φαράγγι•
Στα πέρα μέρη
Όπου δεν πάτησε ποτέ η σάρκα του
Μ’ ένα πανί σκισμένο
Ανεβαίνοντας στις πηγές ποταμού
Σάμπως τώρα να εξατμίζεται όλη η μαζεμένη μνήμη
Πόσα υδάτινα στάδια θα διένυσε
Και πόσες αφρισμένες ποταμιές
Μήπως τη συναντήσει πάλι
Δε θα βρεθεί στον κόσμο κανείς να λογαριάσει
Κανείς να φτιάξει στο στόμα του τραγούδι•

 


Καμιά ανάσα στη νεκρόπολη

Ώρες και ώρες να κοιτάς
Μιας νύχτας
Με στυλωμένα μάτια το ταβάνι
Γιατί άδειασε πια
Το φορτωμένο με στίχους κεφάλι σου
Άδειασε απ’ όλα εκείνα που κρατούν μακριά την κρεμάλα
Και τη σφιχτή θηλειά τού όχλου στο λαιμό σου
Ενώ άλλοι ξέρουν καλά να δρέπουν δάφνες
Και ν’ αναμασούν χρησμούς
Βλέποντας μόνο προς τα μετόπισθεν
Σε θρόνους ψηλούς θρονιασμένοι
Σα να λέμε στα κορυφαία σύννεφα
Απ’ όπου σα μυρμήγκι σε κοιτάζουν
Που κρέμεται πάνω στη φωτιά σ’ ένα κλαδί
Άνετοι και χαμογελαστοί και αδιάφοροι
Λες και μισή ζωή θα ξεπουλούσαν
Από πόρτα σε πόρτα την πραμάτεια τους
Όσο όσο
Με μια φωνή βραχνή θαρρείς γδαρμένη σαν πλάκα
από
την
παλιά
χαλασμένη
βελόνα
στο
γραμμόφωνο•