Σήμερα στην αποβάθρα, είδα έναν άνθρωπο
να γίνεται κομμάτια. Ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί
διαβάζοντας για περιστατικά παρόμοια στον τύπο.
Σε μια στιγμή το σώμα ταλαντεύτηκε -θαρρείς σαν ελατήριο
κι ύστερα η έκρηξη, το πέσιμο μες στις γραμμές
κι η φοβερή εκτίναξη προς χίλιες κατευθύνσεις.
Ακούστηκαν τα φρένα να βογγάνε στις γραμμές
καθώς η ψυχή έκοβε το λώρο, το σίδερο ν’ αστράφτει απ’ την τριβή
σάρκας ζεστής η μυρωδιά απλώθηκε στο χώρο.
Ύστερα ήχησε η τρομερή σειρήνα τρυπώντας μας τα αυτιά
-ίσια μες στην καρδιά- ξεσκίζοντας τα τύμπανα.
Προσοχή προσοχή – ένας άνθρωπος έγινε σήμερα κομμάτια.
Οι γύρω μου έτρεχαν τα μάτια τους να κρύψουν
Οι ελεγκτές με ένα σεντόνι προσπαθούσαν να καλύψουν
Το αποτρόπαιο θέαμα ενός κορμιού σπασμένου.
Στο γυρισμό κοίταζα τους ανθρώπους στα καφέ, στο δρόμο,
στο λεωφορείο τον οδηγό και όλους τους επιβάτες.
Αν αύριο μετρηθούμε πόσοι θα λείπουμε, αναρωτήθηκα με τρόμο.
Το βράδυ στον καθρέφτη με κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια,
κι όπως το βλέμμα βυθιζότανε στις διεσταλμένες κόρες
το ορκίζομαι πως είδα έναν άνθρωπο να γίνεται κομμάτια.
