[Χορογραφία]
Στ’ ανοιχτά ανακαλύπτει
Το παμπάλαιο χώμα
Ξύλα κι άλλα πλεούμενα
Δίπλα στο παμπάλαιο φως
Να φουσκώσει ζέφυρος
Να πάρει τις ημέρες, τις νύχτες.
Φαντάσου έναν κόσμο χορογράφο
Σε ελεύθερη πτώση
Ντυμένο δύναμη κι ένα βλέμμα χνάρι
Μαζί
Να ενώνουν σχήματα
Κάτω από τ’ αστέρια.
[Ανασκαφή μιας λέξης]
Μεσημέρι των βυθών
κι ο νους κέντησε
δώματα μες στον αέρα.
Κρατάει τα σκαλοπάτια
γκρεμούς πάνω απ’ τη θάλασσα.
Αντίκρυ σ’ όλο το βλέμμα
θυμάται καθαρά τη λέξη –
η απάντηση μια λάμψη!
Πάνω στους ώμους ολάκερης της γης
φωνές καταποντίζονται,
χτίσματα μικρά
καραβιών από πέτρα.
Σ’ ώρα μεγάλης τρικυμίας,
λίγη ερημιά που να χωρά
πολλή περηφάνια.
Η Ελένη Αργύρη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πρέβεζα. Μετά από σπουδές στη γλωσσολογία και τη γλωσσική τεχνολογία, καθώς και πολυσχιδείς κι ετερόκλητες μελέτες κι επαγγελματικές ενασχολήσεις, στράφηκε σε εκείνο που πάντα αγαπούσε, την τέχνη. Επιμορφώνεται και ασχολείται ερασιτεχνικά με το σκίτσο και τη ζωγραφική, αλλά και τη συγγραφή ποιημάτων.
