[Μ’ ένα πλατανόφυλλο]
Η φούχτα μου είναι πηγάδι με δροσερό νερό.
Μ’ ένα πλατανόφυλλο κατεβαίνω για να σε συναντήσω.
Κοιμήθηκα στο αμπέλι, σ’ ένα τσαμπί,
ανάμεσα σε δυο ρόγες.
Έσερνα την αφή μου στο κορμί σου
και η αφή μου άφηνε χρυσάφι φως.
Το σκουληκάκι λαγουμιτζής μέσα στο μήλο,
σαν ερημίτης που δεν φοβάται την μοναξιά.
[Μια δήλωση δυναμική]
Φέτος Σεπτέμβριο κι Οκτώβριο
πρώτη φορά μου έβλεπα
την πασχαλιά και πάλι ανθισμένη.
Να είναι άραγε της φύσης αναρχία,
μια δήλωση δυναμική ζωής;
Οι αναμνήσεις σαν μνημεία,
τα προσπερνούμε όμως,
γιατί το θλιβερό παρόν μας αναγκάζει.
Όλβιες μνήμες,
σαν ούριος άνεμος ελάτε στο πλευρό μας,
να συνεχίσουμε
με αυτοπεποίθηση και θάρρος την ζωή μας.
◊
Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στον Κάτω Θόλο Δράμας την Πρωταπριλιά του 1951. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο. Έχει εκδόσεις 4 ποιητικές συλλογές και μια ιστορική μαρτυρία.
