Σε μεγαλώνω από τόσο δα
Μικρό δαχτυλάκι του λευκού μου ποδιού
Γεμίζω ολόκληρη μπανιέρα
Με την προσδοκία να βυθιστούμε μαζί σ’ ένα τόπο
Λίγο πιο μακριά απ’ την κουζίνα
Λίγο πιο ψηλά
Απ’ την θλιμμένη φαλακρή σκιά
Ενός γκαντέμη θυρωρού στο ισόγειο
Τι έκπληξη!
«Δεν υπάρχουν πια θυρωροί», μου λες
Τυχερό, μικρό μου δαχτυλάκι
Εσύ βυθίζεσαι με ευκολία
Κάτω από αφρούς μοσχοβολιστούς και τα ρέστα
Ουδέποτε εξέχεις
Σαν το άλλο, το άσχημο μεγάλο μου δάχτυλο
Που όσο και αν το βυθίσω
Πάντα στην επιφάνεια βγαίνει
(Ας είναι καλά οι θυρωροί)
Ο Νικόλας Περδικάρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, στο ίδιο τμήμα, στον τομέα της Πολιτικής Επικοινωνίας και των Νέων Τεχνολογιών. Μέρος της μελέτης του σχετιζόταν με την έρευνα γύρω από τη χρήση των διαδραστικών-ψηφιακών αφηγήσεων στην εκπαίδευση. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στην ΕΡΤ. Πρωτοεμφανίστηκε στην πεζογραφία με το βιβλίο «Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα» το 2014.
