[Τhe game is (not) over]
Παίξε στην τύχη τα χαρτιά σου
Σ’ εκείνη τη ρώσικη ρουλέτα
Που περιστρέφεται μες στο μυαλό τις νύχτες
Όλη την τέχνη σου
Ό,τι απέμεινε από τη χασούρα μιας ζωής
Σκαρώνοντας στίχους και τραγούδια
Σε στροφές απότομες
Δρόμων κλειστών και σκοτεινών
Δρόμων τού μέλλοντος
Όπου μνήμες ανακατώνεις και καημούς•
Έτσι κι αλλιώς
Πολύ πριν ακουστεί ο κρότος
Από τη σφαίρα στη θαλάμη
Πολύ πριν πέσει το σφοντύλι τ’ ουρανού
Ίσως γλυτώσει η ελπίδα
Που θ’ αγκαλιάσει το τομάρι σου
Φίλοι κι εχθροί που αγάπησαν το φθόνο
“Τα τόσα μαχαιρώματα κοντά στα ξημερώματα”
Γνωστοί και άγνωστοι
Όλοι μαζί θα γίνουν σύννεφα στον άνεμο
Στίχοι λαχεία και στοιχήματα
Αγάπες φιλίες κι έρωτες σα ζάρια
Κι ας ξέρεις μέσα σου
Κι ας μην το ξέρεις
Πως ίσως νά ‘ναι στ’ αλήθεια τυχεροί
Μονάχα αυτοί που έχουν καιρό πεθάνει.
◊
[Άμιλλα ονείρου και πραγμάτων]
Καλά είμαστε κι έτσι•
Το τηλέφωνο βουβό
Και η γλώσσα του ξεριζωμένη
Και μόνο
Λίγες σκέψεις τα μεσάνυχτα
Να διανύουν με θράσος
Τους παρασάγγες που χωρίζουν
Εμένα στο Βορρά
Εσένα στο νότο•
Αλλά οι ρομαντικοί αποχαιρετισμοί
Και τα κροκοδείλια
Στο φως των κεριών
Ή τού δύστυχου φεγγαριού
Που όλα τα βλέπει και πρέπει να σωπαίνει
Τα λόγια τα δικά σου βουτηγμένα στη ζάχαρη
Και οι κινήσεις των χεριών στο μέλι
Αυτά που νιώθω και πάλι
Σαν εικόνες μνήμης
Από μπροστά και μέσα μου να περνούν
Αντίλαλοι μακρινοί τού μέλλοντος
Από τραγούδια που έλεγα ο τρελός να γράψω
Και έσβησαν ξαφνικά στην άκρη τής φωνής μου
Όλα αυτά λοιπόν που δεν είναι παρά
Δυο μέρες και τρεις νύχτες τώρα
Σκατά στη βουλωμένη λεκάνη
Με το νερό τής ύδρευσης κομμένο•
