Ρώμος Φιλύρας | Μια παρουσίαση από τον Γιάννη Δάλλα

ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΕΓΩ ΝΕΚΡΟΣ

Καί ἐγδυνόσουνα. Κι ἐφτερούγιζαν γύρω σου χιλιάδες ἔρωτες μέ μικρά φτερά κι ἔβλεπα πέταλα ρόδων νά σκορπιοῦνται στά λευκά σου σεντόνια καί τόν ἐαυτό μου ἀνάποδα στό προσκέφαλό σου νά μετρῶ τοῦ ταβανιοῦ σου τά σχέδια ὥσπου νά ΄ρθεις. Ἤρθες; Ἄς παίξει ἡ μουσική τό ἐμβατήριον τῶν μεγάλων ἐμπνεύσεων, ἄς ἀνακρούσει τό μίσος αὐτῶν πού μένουν ἀπ’ έξω. 
Καί ἐγδυνόσουνα. Καί ἄρχισε γύρω ὁ χορός τῶν ἐπίπλων. Καί ὁ καθρέπτης ἐραστής τῆς ντουλάπας, χρόνια κολλημένος μαζί της, ἐμιλοῦσε στήν ψηλόλιγνη συφονιέρα, κι αὐτή μέ τό στόμα της τό ἐπάνω συρτάρι της ἀνοιχτό, ἔχασκε. Καί ἡ κουνουπιέρα κυματιστή ἔκανε ὑποκλίσεις στό σκαμνάκι τῆς τουαλέτας καί ἡ τουαλέτα ἔφευγε, γλυστροῦσε, ἐκρυβότανε, ἐγύριζε πίσω μεθυσμένη ἀπό τήν τζαζ τῶν σαρακιῶν. Θεοί…
Μήπως δέν πεθαίνουμε ὅλοι; Μήπως κι αὐτό τό κρεβάτι τῆς ἡδονῆς καί τῆς ἀγάπης δέ θά γίνει κάποτε πόνου κρεβάτι; Μήπως ἐδῶ δέν θά ἀναστενάξει τόν τελευταῖο της στεναγμό κουρασμένη, ρυτιδωμένη, ἀνήμπορη ἡ γενεά τῶν ἀνθρώπων;
Ὤ…Ἄς σταματήσει ὁ χορός τῶν ἐπίπλων. Ἄς γονατίσουν ὅλα στό πέρασμα τοῦ τελευταίου Ἑνός. Καθρέπτης, τουαλέτες, κρεβάτια, καθίσματα ἄς γονατίσουν.Περνᾶ τῶν ἐπίπλων ὁ Βασιλεύς. Τά καρφιά του τά ἔχει καρφώσει ὁ Μωρεάς, ὁ Παλαμάς ἔκοψε στό δάσος τά ξύλα του, ὁ μαρτυρικός Σοπέν ἔκλαψε στόν τελειωμό του, ὁ Μπαίκλιν ἑζωγράφισε τήν ἀπόκοσμη στέγη του…
Καί ἐγδυνόσουνα. Καί ἐφοροῦσες ἐσύ ἀραχνοΰφαντο νυχτικό κι ἐγώ ἀπ’ ἔξω τα σάβανά μου. Ἡ κάμαρά σου εὐγενικιά, χαριτωμένη μικρή, ἀρωματική κι ἀπ’ έξω ἀπέραντος μαῦρος ὁ δρόμος. Τώρα κάτσε ἐσύ καί κοιμήσου, ἐγώ τραβῶ. Ἡ μουσική ἄς προηγηθεῖ. Ἄγνωστοι κόσμοι, πεθαμένοι ἀστέρες, πλανῆτες μέ χρυσές οὐρές, ἄς μποῦν μπροστά.
Ὁ γαλαξίας ἄς ἀκολουθεῖ σά χρυσή διαδήλωση. Ἔπειτα ἄς παραταχθοῦν τά ἑξαπτέρυγα τῶν ἐρώτων. Ἔπειτα ὁ ἴππος μου ὁ πολεμικός.
Κι ἔπειτα ἐγώ, νεκρός.

Ρώμος Φιλύρας - Μια παρουσίαση από τον Γιάννη Δάλλα – Γαβριηλίδης, 1999