Είσαι ο πόνος μου ο τρόμος μου η αγάπη μου
ώ φαντασία
είσαι ο δήμιός μου ώ βιβλίο όπου μετέφρασα
το βουνό το ποτάμι και το πουλί
είσαι η δυστυχία μου ώ εξομολόγηση
έτσι μιλούσε ο έκπτωτος ποιητής
και ξέσκιζε το βιβλίο του τυπωμένο μες των ανθρώπων
τις πόλεις
Αλλά η άλλη φωνή του ολόγιομη μ’ έναν ψίθυρο ιτιάς
απαντούσε
ώ άχαρο βιβλίο ώ ποίημα αποτυχημένο,
πλάνη πλάνη παντοτινή εκείνου που δεν έπραξε ακόμη
Ώ είσαι ο τελευταίος μου τόπος το φρούριό μου
ενάντια στο στρατό των απίστων
αλλού μονάχα ερείπια κι εσύ τόπος ιερός
μήπως ο δαίμονας απέτυχε ό, τι στ’ αλήθεια θέλησε;
Και τι θέλει ο δαίμονας-
ένα βιβλίο
απαντούσε η φωνή του φωτισμένη μ’ ένα αρχαίο ηλιακό
κυπαρίσσι
το δικό σου το δικό μου ή το άλλο,
γραμμένο καθ’ υπαγόρευση
κι όλα τα πουλιά τραγούδησαν πολλές φορές πάνω στον
ουρανό
Κι ο ποιητής ήταν ακόμη μια φορά επιφωτισμένος
μάζευε τα κομμάτια του βιβλίου ͘ ξαναγινόταν τυφλός
και αόρατος
έχανε την οικογένειά του, έγραφε τη λέξη της πρώτης
λέξης του βιβλίου.
Απόδοση: Νίκος Λεβέντης
