Ὄνειρο ἡ γυναίκα μέ τίς κομμένες ἀρτηρίες
ὁ Δούναβης πού θά ἔφερνε πίσω τόν πατέρα
ἡ πτώση τοῦ Τείχους στά νυφικά σου τριαντάφυλλα
Ὄνειρο ἡ ψυχή πού ἄρχισε νά φουσκώνει σάν μπαλόνι
μέχρι πού ἔκρυψε τον ἥλιο
Ὄνειρο ὅτι θά ἐρχόμουν στόν κόσμο ἀπό τό αἷμα τῶν
χεριῶν σου
ὁ ἄντρας πού χάθηκε στά ὑδροφόρα θεμέλια δυό πολιτισμῶν
τό φάντασμα μέ τό νυφικό πού κρεμάστηκε στό Τεῖχος
Ὄνειρο τό φῶς πού γιγαντώθηκε πάνω ἀπό τά φτασμένα
ὅρια
κι ἔμεινε ἐκεῖ ἀπόμακρο ἀπό τίς ἐποχές
νά φωτίζει τό τέλος τῆς ἱστορίας
Ὄνειρο ἦταν ἡ ἀνάσα σου πάνω στίς μικρές ἀνοιξιάτικες
νάρκες
Γιώργος Αλισάνογλου
Γιώργος Αλισάνογλου - Παιχνιδότοπος - Κίχλη, 2016
