Γιώργος Βέλτσος | Σκιά [Απόσπασμα]

Τὀν μεγαλύτερό μου ἐχθρό μετά τήν ἀυπνία
καλῶ κι ἀπόψε πάλι εδῶ γιά νά μέ συνετίσει
Πρόκειται ν’ ἀποφανθεῖ γιά τό ληθαργικό μου
παρ’ ὅτι ἄγρυπνος διαρκῶς σέ παρελθόν ἀπό νέους
νυχτερινός κολυμβητής ἀμυδρολόγου μάζας
πού βαθμηδόν ἐμβαπτίζεται σέ καμφορά τῆς νύχτας
ὄπου ὄντα ἀνυπόστατα τόν σπρώχνουν ἐκτός χρόνου
Καί φῶς, τί φῶς ρευστό, τό σῶμα του διαγράφει
καθώς ἀργά ἡ θάλασσα τό πάει καί το φέρνει
Παπαδιαμάντεια ἔπαρση, ἡ πιό τρανή κηδεία
Τό αἴνιγμα πού τίθεται εἶναι οἱ ἀντιφάσεις
-τοῦ ἄνδρα ραχοκοκκαλιά-
πῶς τίς ἐνσωματώνει
ἀντί νά ἀντιμάχεται τό τρυφερό ζαρκάδι
κόβοντας τό ἐπιχείρημα μ’ ἕνα οὐράνιο τόξο
καί τή σιωπή ἀφήνοντας νά ἱερουργεῖ λιγάκι;

Γιώργος Βέλτσος

Αφήστε μια απάντηση