Αλεξάντρ Πούσκιν | Απόψε

Απόψε στον κατάμαυρο ουρανό τα σύννεφα κηδεύουν το φεγγάρι. Μέσα στα σάβανά τους τόχουν πάρει και το πηγαίνουν πίσω απ’ το βουνό!… Θα ‘ναι το κοιμητήρι του εκεί και θάβουνε τ’ αστέρια που έχουν πέσει από των ουρανών, ψηλά, τη μέση για κάποια αιτία πικρή και μυστική… Ο αγέρας ψαλμωδεί θρηνητικά κι νύχτα με πικρἰα […]

Αλεξάντρ Πούσκιν | Έλα να με φιλήσεις

Έλα να με φιλήσεις πριν τα ρόδα, τα πέταλα με θλίψη ξεφυλλίσουν, πριν οι βροχές του γκρίζου φθινόπωρου τα παραθύρια μου έρθουν να χτυπήσουν. Πριν ν’ απλωθεί παντού –τάφος- το χιόνι κι η ομίχλη μαρμαρώσει μου τα χείλια πριν να περιφρονήσω και πετάξω μεσ’ απ’ τα στήθια μου τη ζήλια! Έλα να με φιλήσεις τώρα, […]