Ποίηση

Πικ-απ ή «Pseudo-Blues» (Prose song «written on a toilet roll»)   Ίσως μόνο στα συναξάρια τού Τσινάσκι Ο ήρωας πηδάει το ακουστικό τού τηλεφώνου Σα να γαμάει το στόμα τής ερωμένης του Σ’ ένα μισοσκότεινο γραφείο Κάτω ακριβώς από το εκκρεμές τού τοίχου Που κάνει τικ τακ Μέσα στους στεναγμούς και τα καυλοκουνήματα Με τ’ […]

[Η ελευθερία των εμπορικών] Μπορείς να περιδιαβαίνεις με τις ώρες τους ευρύχωρους διαδρόμους που σου όρισαν: να δοκιμάζεις “δείγματα δωρεάν” να προστατεύεσαι από τα καιρικά φαινόμενα να παρκάρεις άνετα το υποθετικό αυτοκίνητό σου ακόμα και να πιάσεις κουβέντα μ’ εκείνη την καλλίγραμμη κοπέλα που ξεροσταλιάζει ντυμένη τα χρώματα γνωστής φίρμας χωρίς να παύει το χαμόγελο. […]

[Το χάσμα των αισθημάτων] Κι όμως το χάσμα των αισθημάτων ήτανε πάντοτε όρθιο αναμεταξύ των ανθρώπων παστώνοντας τη δίψα κάποιας προσέγγισης ίσια στο λαμποκόπημα των ματιών σαν τεκμήριο βουλιάγματος κάποιας ζωής που αλλάζει νόημα όταν κάθεται στα χρώματα της προσμονής με τα μέλη της χαραγμένα στην άκρη των πραγμάτων την ώρα που βαστά ακόμη το […]

[Αφή] Κάτω απ’ τα δάχτυλά μου χώμα και λάσπη. Ένας φόβος δερμάτινος. Να τα κόψω τα δάχτυλα, τα χέρια ολόκληρα καλύτερα. Μη γδέρνουν σάρκες, μην αγγίζουν. Θ’ αγγίζω με το βλέμμα, θα χαϊδεύω με τα βλέφαρα κι όταν σε λατρεύω θα σε πνίγω στις κατάμαυρες λίμνες μου. Κάτω απ’ τα μάτια μου ένα καταφύγιο πνιγμένων […]

01:14  χτυπάει η καρδιά δεν θυμάμαι μετά τα μεσάνυχτα   01:14 επιστρέφω από τα χιόνια   01:14 η μνήμη ματώνει στα ρουθούνια μου κλείνουν τα μάτια μου από το φως σου μέσα στο τζάμι του τραπεζιού χυμένο   01:14 ακουμπάω τα χέρια μου πάνω  στο πιάτο με τις μισές μπουκιές  από το λαχάνιασμα του πολέμου  […]

Να ‘ναι στα σκεπά ο αφαλός σου να μην κρυώσει και τυλιχτεί ξανά στο λαιμό μου. Λεπίδια τα σπυριά της άμμου Να μην ξαπλώσεις άλλο πλάι μου. Κι εκείνα τ’ άρμενα αλάργα με τυραννούν που δεν έφυγα νωρίς. Δε θα χωνέψω ποτέ την ανέμη που κατάπια με τόσους σπαραγμούς σου τυλιγμένος. Μια αρμαθιά ευλογίες απ’ […]

[Προτομή από χαρτί]                                                                                                           Εις ανάμνησιν της «Marie», της συντρόφου… Απ’ το χώμα ξεριζώθηκε για μακρινό ταξίδι μια προτομή από χαρτί στην ωρυγή του ανέμου Από της πόρτας την σχισμή στην κάμαρα μου μπαίνει πνοή αγέρα σύμμαχου την φέρνει έμπροσθεν μου Βλέφαρα θρηνητικές στα μάτια μου ασπίδες στα όνειρα είστε τρωτά με θύμισες σας μεθάει […]

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος, τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ, καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος, κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ. Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω, τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική. Ψυχή […]