Ποίηση

Μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε, να σέρνω το κορμί μου πάνω σου, γυμνοί κι δυο ,αληθινοί. Να τρώω τα στήθη σου, να βυθίζω τον ανδρισμό μου στις συγκλονιστικές καμπυλότητές σου. Απόλυτα χαμένοι στην έκσταση, ένας ιδρώτας, μια ανάσα, μια πνιχτή κραυγή καθώς εισχωρώ μέσα σου από όλες τις διόδους του κορμιού σου.   Ο […]

Ζουν καλοκαίρια κάτω από τις νυχτικιές μου βαθαίνω μαζί τους ξοδεύω την ύλη μου σε φτηνά αναμνηστικά είμαι γυμνή για σένα που θα ‘ρθεις για σένα που λείπεις για σένα που με χάνεις το οπτικό σου πεδίο στενεύει ο ύφαλος στο στήθος μου εκπέμπει όσα θέλω να σου πω λόγια ξυπόλυτα τι ήθελες δηλαδή να […]

[Βλάσφημες λέξεις] O Θεός είν’ ένας άγνωστος γέρο καουμπόης μέσα σε μπαρ. Την ώρα που πίνεις το ποτό σου εμφανίζεται από το πουθενά σε ρωτά με τ’ όνομά σου πώς τα περνάς σαν παλιός καλός γνώριμος κατεβάζοντας ένα μπουκάλι Sarsaparilla. Κι έτσι όπως ήρθε γίνεται καπνός αφήνοντάς σε σύξυλο ν’ αναρωτιέσαι μήπως το φαντάστηκες όλο […]

Τ’ αστέρια ψυχορραγούν στο αδιέξοδο της λογικής. Το αίμα των αισθήσεων καταστάλαξε στους τόπους της καρδιάς, ένα αντίδοτο στο φόβο και στο θάνατο. Μια ανακούφιση πραγματική το άρωμα στα χείλη σου. Τα προσχήματα σωπαίνουν πια μπροστά στην έκσταση. Όταν ξυπνώ γυρνώ το χρόνο πίσω, κάθε λεπτό που περνά ακούω τη ζωή να κροταλίζει καθώς εισχωρώ […]

Painting by Gerhard Richter “Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας, ώστε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι. “Νίκος Καρούζος” “Art is a maneuver of happiness, so that we can somehow exist, comfortably unhappy. “Nikos Karouzos” Το καλοκαίρι, το ίδιο, ένας σύντομος ελιγμός ευτυχίας, μια μικρή παρένθεση, ανάμεσα στην αναμονή και τη νοσταλγία του. Αλλιώτικο το φετινό […]

ΑΝΘΟΣ [Το θεώρημα της περιέργειας] Δεν μου κρατάς το χέρι Που μετέωρο απλώνω Κι είναι αμέτρητη η απόσταση Κι είναι η νύχτα σιωπηλή Οδοιπορώντας στους συλλογισμούς Των μονολεκτικών εφηβικών σου στίχων Αφαιρώ ένα-ένα Σαν κρεμμυδιού τα που πουκάμισα Που δεν πρόκειται να ξαναφορέσω Γυμνή στον ήλιο ανοίγω κοχύλια Τα ξαναπετώ στη θάλασσα σαρκάζοντας Που αδυνατούν […]

Η Σάλουα είναι πέντε ετών. Κι όμως ζυγίζει τριάμισι κιλά. Με τα μεγάλα μάτια της λούζει με εμπιστοσύνη το μητρικό πρόσωπο, πασχίζοντας να τραφεί, γουλιά γουλιά, με κάτι που μοιάζει με χυμό σε χάρτινο κουτί. Η Σάλουα είναι μόλις πέντε ετών. Και ζει (ή πεθαίνει) κάθε μέρα στην Υεμένη μαζί με εκατομμύρια παιδιά. Στις οστεώδεις […]

Το πλεόνασμα των αισθημάτων σβήνει τις απαγορεύσεις, στεφάνια κατρακυλούν στον ουρανό, η ένταση των ανασασμών κατασπαράζει το φόβο. Αφουγκράζομαι τον ιδρώτα στο μέτωπο, οι σταγόνες του ξεδιψούν τα ανεκπλήρωτα της ψυχής. Μέσα στο πλήθος που χειροκροτά χάνονται τα αδιέξοδα τόσων πολέμων. Η ματαιότητα μια συνήθεια χυδαία που δεν με αφορά, ξεπλένω το πεπρωμένο μου με […]

Όλα τα παράξενα Εμμονών είναι το ακρότατο. Η εγωπάθεια παραμιλά Μέσα απ’ τους καθρέφτες του λόγου.  Κι έπειτα είναι ν’ απορείς Πώς τόσο καλός για τον κόσμο αυτό –αποδεικνύεσαι.   Ο Ιωάννης Λαδάκης γεννήθηκε το 1992 στην Πτολεμαΐδα. Έχει ήδη να επιδείξει δύο εκδοτικές απόπειρες: τη βραβευμένη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών νουβέλα του «Τα […]