Ποίηση

I Αυτοχρηματοδοτούμενε Ποιητή, στον κυκαιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;   II ΣΤΙΧΟΠΛΟΚΟΣ   Ποντοπόρος (δια βίου) στο ατελές και ναυαγός (σπανίως) στο τετελειωμένο.  

Ορφέας: Αυτή τη στιγμή μόνο σε όνειρο μπορούσα να τη ζήσω. Τα πόδια μου ματώσαν καθώς κατέβαινα εδώ κάτω και τα υψηλότερα λόγια που ‘πλασα ποτέ με κάρφωσαν στο χώμα. Ωστόσο δεν περίμενα να αισθανθώ ξανά τόσο κοντά μου τη μορφή σου. Ξέρω πως φοβάσαι. Κράτα μου το χέρι κι ακολούθησέ με. Μονάχα μη μου […]

Κάποτε προσπάθησα να παρατήσω την πόλη, τους ανθρώπους που περπάτησαν ανάποδα, το ξερό άγαλμα με τα θλιμμένα μάτια, ήταν για εμένα παρελθόν. Πάνω από τα φωτεινά κτίρια, έτρεξαν οι εικόνες του έρωτα, στα κίτρινα αστέρια του τραγουδιστή, με την υπέροχη γεύση από λεμόνι και μέντα. Λίγο πιο πέρα αναστέναξαν οι αράχνες, έσβησαν μαζί με τα […]

Από την τελευταία φορά που σε είδα, έγιναν πολλά Άλλαξα δουλειά, έβαψα μαλλί Αγόρασα καινούργιο καναπέ, σε χρώμα φιστικί Χρώμα που μ΄ αρέσει αλλά σου ήταν αδιάφορο γιατί σου θύμιζε παγωτό Δένει καλά με τους λευκούς τοίχους Έκανες λάθος και εδώ Κατάφερα να τελειώσω τον Οδυσσέα του James Joyce Γεγονός που θεωρώ επίτευγμα γιατί είχα […]

Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου ν΄ασχολείται με ανοησίες γιατί μου μίλησε αυτός έτσι τι ήθελε να πει αυτή; Όταν τα σοβαρά προσωπικά κοινωνικά, οικονομικά προβλήματα εκκρεμούν και θέλει αγώνα να δώσεις για να τα επιλύσεις θέλει ιδρώτα και αίμα κι όχι κουτσομπολιά τι έκανε εκείνος με εκείνη σαχλές αγάπες και κουβέντες. Οι συλλογικοί αγώνες […]

Μας διαφεύγει Μας διαφεύγει τί έλκουμε όταν δεν μπορούμε να δούμε εντός μας όταν φλερτάρουμε με μια εποχή, μια ιστορία αποσκευές αφηγηματικές θα πείτε δομικής σημασίας ωστόσο όλα αυτά στα οποία δεν δίνει κανείς σημασία τα σκοτεινά, τα πολύπαθα, τα μονοκόμματα, τα παρακοιμώμενα τα συμφραζόμενα νυκτός που προσπαθήσει να επικρατήσει να προσαρμόσει τις λεπτομέρειες στιγμιότυπα […]

Τα όπλα — μόνο παραπέτασμα. Ο σιγαστήρας — ο αληθινός φονιάς. Δαίμων της σκοτεινής χαράς. Ο φαύλος κύκλος οικτιρμών· άνευρα μέλη σαλαμάνδρας. Σκευωρία η δούλα σιωπή μας. Προσκυνήτρα του εξώστη.   Η Μαρία Α. Γουλιδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984 με καταγωγή από τη Νεάπολη Λασιθίου. Μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και σπούδασε Τεχνολόγος Γεωπονίας. […]

Με κρατά ακίνητο μια εποχή μελαγχολίας. Έχουν φράξει την καρδιά τα άκοπα κλαδιά της οδύνης. Τα καλοκαίρια τα όμορφα στιγμιότυπα κρυφοκοιτούν τις αισθήσεις. Τα απαγορευμένα ξεχύνονται διαβρώνουν τα κορμιά. Ικεσίες απόμακρες διαπερνούν το θολό γαλαξία. Άναυδος μες στο σκοτάδι ανασυνθέτω τις στιγμές, τα όνειρα που ξεθώριασαν. Στις υγρές παλάμες κρατώ μια καρδιά εξουθενωμένη. Στεφανώνω τα […]

Η Άνοιξη του Εαυτού Πέφτουν τριαντάφυλλα απ΄τα μάτια μου, ροζ άνθη απ΄τα φυλλώματα της σκέψης μου γαλάζιο πουλί ξεπηδά. Αστέρια λευκά στα δάχτυλα μου αράζουν. Λιβελούλα λυγίζει ένα μίσχο, ουράνιο τόξο στον ουρανό- σχηματίζω με τα μάτια κλειστά.   Καινή Αγναντεύω- πράσινο κλείσε με μέσα σου. Καινό εαυτό γνωρίζω κλαριά οι πολλές μου πλευρές, ήλιο […]

Το τραπέζι Στροβιλίζομαι σε έναν νου Ηχεί γύρω τους η σιωπή μου Οι παλμοί αγγίζουν βάθος θανάτου Οι στάχτες σκορπισμένες Πάνω στο πράσινο τραπέζι Κολλάω τη μύτη και εισβάλλουν Δεν ήμουν εγώ Το σώμα του ήταν Το τραύμα του ήταν Του δίνω μια και το γυρνάω ανάσκελα Συγχώρα με. Εγώ ήμουν Το σώμα μου ήταν […]