Ποίηση

Ζήσαμε σε μιαν άλλη εποχή ψιθυρίζοντας στίχους του ουρανού και της θάλασσας. Καθόμαστε στην πλατεία με τα χαμόσπιτα χαζεύοντας τις γελαστές πόρτες που ανοιγόκλειναν δειλά. Τώρα οι τοίχοι έχουν ψηλώσει. Η πλατεία βάθυνε σιγά  – σιγά, λιγοστεύοντας πάνω μας τον ουρανό. Κάποιος θα μίλαγε για πηγάδι. Για ένα πηγάδι ξερό.   Ο Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος […]

Είναι κάτι νύχτες που ακουμπούν με  θλίψη οι στιγμές κοντά στο παράθυρο σιμά στην απόγνωση μια δρασκελιά απ’ το χαμό Θυμάμαι τότες όλες εκείνες τις   άνυδρες στιγμές τα αρμυρά μου βράδια Όλες τις σκέψεις τις μαύρες σκέψεις της σιωπής -στα σκοτεινά υπερώα του νου πήγαν κρύφτηκαν- για μια απόδραση ηρωική έναν τίμιο κι αντάξιο μου […]

Pseudo-Blues of a damn fool ή Η αλήθεια δεν είναι ποτέ πραγματική (Prose song “written on a toilet roll”)   Λέω πως αν πιω θα ξεχάσω Όσα συνέβησαν στο σώμα Ή μέσα στα τοιχώματα τού μυαλού Όπου οι σκέψεις Με σφυροκοπούν μέρα νύχτα ανελέητα Μιας και η μνήμη δε χωλαίνει σαν Το κουτσό σκυλί στη […]

Όταν δεχτείς την επίσκεψη του έρωτα όλα γύρω σου γεμίζουν φως δεν σκέφτεσαι κάτι άλλο τίποτα δεν σε νοιάζει ούτε βλέπεις τη δυστυχία που υπάρχει γιατί ο έρωτας είναι η πιο μεγάλη δύναμη τίποτα δεν τον νικά σε κάνει ασκητή σε κάνει κοινωνικό σε ταπεινώνει σε ανυψώνει μπορείς να πέσεις στα τάρταρα μπορείς ν’ ανέβεις […]

Ρογήρος Δέξτερ  [Ο δυναμίτης κάτω απ’ τή γλώσσα] •σκοτίστηκα Αν θα με θυμούνται στο μέλλον Εκείνοι και η σκατένια μνήμη τους Που ώρες ώρες ξεθάβει Όλους μαζί τους πεθαμένους Για να θάψει πιο βαθιά τους ζωντανούς•και Αν θα φτάσω στο τέλος όπως λέει το όνειρο Σ’ ένα άδειο χωριό στα βουνά Σ’ ένα σταθμό με […]

Δε θα ‘θελε τίποτα πια να θυμάται έρωτες, μίση κι εκείνα τα εφηβικά όνειρα, που καιρό τον ταλάνισαν. Ώριμος πια θα ‘θελε να κοιτάξει μπροστά, προσγειωμένος ν’ αντιμετωπίσει το μέλλον, ξανοίγοντας το βήμα σταθερά. Μια σιδερένια μπάλα δεμένη στο πόδι εξασφαλίζει τη σίγουρη πορεία του στο χώμα. Βλέποντάς τον ν’ απομακρύνεται αργά άθελά μου θυμήθηκα […]

Ας πιούμε… Για εκείνα που δεν ζήσαμε Για τους ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε Για τις στιγμές που χάθηκαν για πάντα Απατηλό όνειρο η ζωή   Πλαστές οι αναμνήσεις Γλυκές ή πικρές… Ψεύτικες ή αληθινές… Έχουν καμία σημασία;  Ο χρόνος αμείλικτα κυλά Το τέλος πλησιάζει… Η σάρκα αποσυντίθεται Η μνήμη ξεθωριάζει Μάταια είναι όλα… Μάταια… Μάταιη η […]

[Τα ξέφτια] Κάθε που παίρνει να χειμωνιάζει ξηλώνει τις φθαρμένες του φανέλες. Περνάει μ’ αυτές τα βαριά έπιπλα, ξανά και ξανά τις επιφάνειες. Τρίβονται με τη σκόνη, σκορπίζουν οι κλωστές του κάποτε ρούχου. Δεν απομένει συνοχή.   [Ανονείρευτη] Γλυκά που σ’ αγκαλιάζει απόψε η τεμπελιά, σαν μπέρτα υπερήρωα που αποφάσισε ν’ αποσυρθεί, έχοντας μπουχτίσει την […]

[Σπουδή στη ματαιότητα ή Pseudo-Blues (Prose song “written on a toilet roll”)]   Θα μπορούσα (θα το ήθελα) Να έχω φύγει (να έχω μείνει) Με τους λίγους (με τους ελάχιστους) Που το πλήθος φτύνει στο πρόσωπο Αν μπορούσα (αν το ήθελα) Θα είχα φύγει (θα είχα ξεμείνει) Και τα τζιτζίκια (και τα πουλιά) Θα τραγουδούσαν […]