Ποίηση

    Ανάμνηση ανικανοποίητη    τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν.    Θορυβώδης η εκπνοή    της ανάσας καθώς συγκλίνω    προς την υπέρτατη στιγμή.    Μια εξάρτηση συναισθηματική    που οδηγεί στη σύγχυση.    Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου,    φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων    καθώς εναλλάσσονται αέναα    απαγορεύσεις και κανόνες .    Νοιώθω […]

Τ’ αγαπούσε εκείνα τα σπασμένα με τίποτα δεν τ’ αποχωριζόταν Κάθε που αναχωρούσε για καινούριο προορισμό διάλεγε προσεκτικά τι να βάλει στη βαλίτσα δε χώραγαν κι όλα Πότε έβαζε μέσα το κίτρινο θρυψαλάκι της ανοιξιάτικης λιακάδας πότε ένα μπλε γυαλάκι από τα μεθυσμένα ποτήρια του καλοκαιριού κάτι μωβ ραγισμένα σύννεφα τις πράσινες εφόδους ασπρόμαυρα ναι […]

Σʼ ένα κρεσέντο στεναγμών σιωπηλά σεργιάνισα αναζητώντας τον παλμό του κόσμου, που αναταράσσει ο τόνος από την πληγωμένη του φωνή Γκρίζα μʼ αντάμωσαν ποικίλματα και αποχρώσεις της ψυχής, που φθίνουν αδιόρατα σʼ ένα ατσελεράντο με υπόκωφους συνταιριασμούς και αλαλαγμούς δικούς του -γεννήματα μιας ακαθόριστης πληγής, που μέσα της μας κλείνει σαν ομίχλη.   Η Μαίρη […]

η ήρεμη αγάπη δεν γνωρίζει φόβο ή εγωισμό παραδέχεται την ψυχρότητα των καιρών προσαρμόζεται στην πολικότητα και τους μουσώνες αποδέχεται την έλλειψη δεν ζητά δεν υπόσχεται δεν κραυγάζει δεν παραμονεύει τις νύχτες σου ούτε δεσμεύει τις μέρες σου δεν σιωπά ούτε κρύβεται δεν ανακοινώνει ούτε ανακοινώνεται η ήρεμη αγάπη γνωρίζει την προσμονή και την εγκαρτέρηση […]

Δὲν κλαίω αὐτοὺς ποὺ φεύγουνε καὶ ἀπολησμονιοῦνται. Κλαίω γι’ αὐτοὺς ποὺ μιὰ ζωὴ τὸν θάνατο φοβοῦνται! Φεγγάρι Αὐγουστιάτικο τὴ νύχτα κι ἂν χαράζῃ, ἂν τὸ ξανοίξῃς πιὸ καλὰ ἥλιος τῆς μέρας μοιάζει! Τὰ λόγια τὴν καρδιὰ ποτὲ μ’ ἀγάπη δὲν γεμίζουν γιατὶ τσ’ ἀγάπης τὸ δεντρὸ οἱ πράξεις τὸ ποτίζουν! Ποτὲ δὲ βλέπω ὄνειρα στὸν […]

Ι. Από μικρός θυμάται το παιδί που έσπασε τα παιχνίδια του να στήσει οδοφράγματα κι εκείνη τη γυναίκα που πυρπόλησε το κορμί της και σκόρπισε στ’ αστέρια. Στον ύπνο του τού έγνεφαν να τους ακολουθήσει.   ΙΙ. Έτσι όργωνε τις ανοιχτωσιές διέσχιζε λεωφόρους για να βρεθεί στην έρημο ή το φεγγάρι και σε βαθιά φαράγγια […]

Σε τοίχο που τρέχα παιδί και έκρυβα την ματιά μου τώρα μετρούν τα βήματα να στήσουν τα όνειρά μου Μάνα μη πεις στο Γιώργη μας μήτε και στο Λενιώ μας πες στους πως έγινα Πουλί σε κήπο μαγεμένο γαρύφαλλο στο χέρι σου που το ‘χεις φυλαμένο σαν θα ανοίξει ο ουρανός και βγει ο μαύρος […]

Αναμοχλεύω τα υπολείμματα, χαραγμένα στις γραμμές του ιδρώτα. Από τα έγκατα της νύχτας αρχίζει η επώδυνη ανάβαση. Το νέο ξεκίνημα είναι ζήτημα χρόνου. Μια εμφάνιση απρόσμενη αφόπλισε τις αντιστάσεις το ρίγος καταγράφεται. Με ανησυχούν έννοιες αλλότριες, επιλεκτικά διαχειρίζομαι τα συναισθήματα. Ολισθαίνω στην παρόρμηση, στην αβεβαιότητα της μοίρας. Έτοιμος να παραδοθώ στην αναζήτηση, σκιρτώ αντικρίζοντας το […]

Φιλί με γεύση τριαντάφυλλο, άρωμα ζωής, η αναπνοή σου, καίει σαν φωτιά καθώς ξαπλώνεις πάνω μου. Λέξεις σπίθες ψιθυρίζεις στο αυτή μου. Το σώμα σου κολλημένο επάνω μου και ακούω ρυθμικά την καρδιά σου καθώς μου λέει σ’αγαπώ. Τίκ τάκ,το ρολόι πάγωσε ο χρόνος σταμάτησε. Το σήμερα γίνετε κομμάτι του σύμπαντος, καθώς ο χρόνος πια […]

Δικαίωση ζητούν οι αγώνες το αίμα που πότισε τα όνειρα για να βλαστήσουν οι αιώνες.   Δικαίωση ζητούν οι αδικοχαμένοι το Δημητράκι, ο Μάγγος, ο Ζακ και η Ελένη.   Δικαίωση ζητούν της μοναξιάς τα φόρα οι ώρες που πενθήσαμε σχέσεις χαμένες πρόωρα.   Δικαίωση ζητά το κορμί μας που τις βαθιές λαβωματιές μετέτρεψε σε […]