Πρωί μεσημέρι βράδυ μετά το φαγητό είναι η αγωγή του αφού δεν άντεξε την πίεση του κόσμου και το μυαλό του πήρε ανάποδες στροφές σκοτείνιασε η ψυχή του και όλα γύρω του μοιάζαν ψεύτικα κατέφυγε έτσι στους ειδικούς μα δεν υπάρχουν ειδικοί για τον πόνο και την απελπισία παρά μόνο σκιτζήδες ψυχογιατροί που κάποιοι τον […]
Ποίηση
Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδίες
[Το Σύνδρομο τού Σκαντζόχοιρου] 7. Η βρύση που στάζει αργά στην κουζίνα Ενώ παλεύω να κοιμηθώ Ο τρελός -έτσι τον λένε- τής γειτονιάς Που σβήνει με τραγούδια τούς καημούς του Το θρόισμα που έκαναν Στο πάτωμα πέφτοντας Τα ρούχα σου Η μουσική τής χλόης Των ίδιων χρωμάτων σ’ ένα καλό λιβάδι Όλα αυτά είναι ήχοι […]
Ξένια Πολίτη | Το φυτώριο
Στόλισε Έαρ μου αυτό το κάτεργο μύρια λουλούδια χώσε έτσι όπως ξεκουμπίζονταν στο Έρ-γον οι γόν-οι του έρ-ωτος από τους επίγειους Δεσμώτες, πικράθηκε η άνοιξη στο στρώμα των ανθέων Και το φως ήταν η αντανάκλαση πυρός των ζωικών φλεβικών μόχθων, εκείνη που φούντωνε το φυτώριο. Από εδώ κερνάς τον αρχοντικό σου δαίμονα που πάντα […]
Γιάννης Ρίτσος | Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο
Τον καιρό του Μάρξ ήταν μια χούφτα άνθρωποι. Στις μέρες μας είναι 800 εκατομμύρια. Μεθαύριο θα ’ναι όλος ο κόσμος. Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΗΜΕΡΑ το στρατόπεδο σωπαίνει. Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα. Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος. Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη. […]
Κατερίνα Λιάτζουρα | Δύο ποιήματα
Χοάνη εγρήγορσης εικόνες από χίμαιρες σε μια κοινωνία μουδιασμένη και μουγκή το κήδος για τον άλλον πολύτροπα κατεστραμμένο παρακολουθεί την εσφαλμένη φυγή τις εκτοπίσεις στρατιές εκατομμυρίων στο ερημωμένο από τιμή ευρωπαϊκό τοπίο τεχνητά με παραφόρτωσε καθήκοντα και ενοχή αλγεινή η επινόηση της διευθυνόμενης φιλανθρωπίας. Έγινα πράγμα τώρα και απολιθώθηκα. ◊ Είμαι αδιαίρετη. Να περικόψεις μέρος […]
Jacques Prévert | Άδεια εξόδου
Έβαλα το πηλήκιό μου στο κλουβί και βγήκα με το πουλί στο κεφάλι Ώστε λοιπόν δε χαιρετάμε πια ρώτησε ο διοικητής Όχι δε χαιρετάμε πια απάντησε το πουλί Α, καλά Με συγχωρείτε νόμιζα πως χαιρετάμε είπε ο διοικητής δεν είναι θέμα όλοι κάνουμε λάθη είπε το πουλί. Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης Πρεβέρ – Επιλογή από το […]
Γρηγόρης Σακαλής | Ο δρόμος
Μια μέρα θα βαδίσω το δρόμο που δεν έχει γυρισμό θ΄αφήσω πίσω μου εκκρεμότητες περιουσιακά στοιχεία για τους επερχόμενους θα πάρω μόνο το σακκίδιο μου αποξηραμένα φρούτα και νερό πολύ νερό όπως λέει ο Κατσαρός θα βαδίσω τον ανήφορο σε χωματόδρομους, σε βουνά θ΄αναζητήσω τον εαυτό μου στου δάσους την ησυχία κάτω απ΄τα δέντρα θα […]
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης | Ίχνη και χνότα
[Η ποίηση μόνο μετράει] Την ποίηση εκθειάζω Εκθειάζω τη ζωή Η ποίηση μόνο μετράει Μονάχα η ποίηση είναι ζωή Εκθειάζω τον Νάνο 97 χρονών Κι ακόμη το παλεύει Ακόμη δημιουργεί Ακόμη γράφει Ακόμη ανασαίνει Ακόμη απολαμβάνει Τη μελωδία Της Ελευθερίας Εκθειάζω τον Μέκας 96 χρονών Κι ακόμη το παλεύει Ακόμη δημιουργεί Ακόμη κινηματογραφεί Ακόμη τραγουδάει […]
Σοφία Ζήση | Τρία ποιήματα
Έτσι βαθιά θελω να σ’ αγαπώ όπως αγάπησε η Κοραλία τον Γιώργο να ‘μαι η ωραία στο κρεβάτι σου η νέα να μη ζητώ παιδιά και παστρικά νοικοκυριά να ‘χω στο νου μου μόνο όσα από στίχους θα σου στάζω κι από γλύκα κι αφού περάσουν χρόνια δέκα από τον θάνατό σου, πρόωρο και ξαφνικό […]
Αντώνης Μπουντούρης | Τρία ποιήματα
[Αφοσίωση] Στα ύφαλα βρεχάμενος κει κάτω σα κοχύλι κολλημένο Να ξύνεται πότε με το βυθό πότε με τα δελφίνια. [Οπτική] κλάψε όσο θες εξάλλου έξω βρέχει γέλα όσο θες μέσα σου βλέπω αποφόρια… [Απολογισμός] Α. Κι όταν εγύρισε να δει τι είχε φυτέψει στην αυλή πριν φύγει Είδε το νυχτοπούλι. Β. Ο δαίμονας […]