Οι αντιφάσεις κατασκεύασαν το ακαθόριστο. Ήχοι ρυθμικοί παρέσυραν τις αμφιβολίες, τον εγκλωβισμό της ψυχής. Τα κοινά μυστικά συμπορεύονται στα σώματα. Μένω αδρανής , χωρίς φωνή κρέμομαι απ’ την εικόνα σου. Συσσωρεύθηκαν τα δάκρυα, τα πάθη εκρεμούν και φθίνουν στο φως της ανατολής. Τις νύχτες παραμονεύω τα βήματα των άστρων, μια χορογραφία που ακολουθεί τους παλμούς […]
Ποίηση
Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Δύο ποιήματα
– του χώματος – πέφτει κανείς χαμηλά εξαιτίας μιας έλξης ανυπέρβλητης ενός φυσικού νόμου ξετσίπωτου ή απλά απ’ την ανάγκη του χώματος περνώντας απ’ τα χαμαιτυπεία της Βιόν συλλογίστηκα πως η παρακμή θέλει μια κάπως γενναία φροντίδα έβαλα το χέρι στην τσέπη ξήλωσα τα πλινθόκτιστα μέλη μου τον πηλό ανασκάλεψα τ’ άχερα κι απίθωσα δυο […]
Ολυμπία Θεοδοσίου | Αστική περιπλάνηση
Σάββατο πρωί στην οδό Ιπποκράτους, χέρια και μάτια ανακατεύουν και αγγίζουν παλιά βιβλία. Στις ράχες τους κουβαλούν αλκοόλ, σκόνη, αλμύρα, και έρωτες, οι σελίδες τους είναι νωπές ακόμα από το τελευταίο φιλί. Οι βιαστικοί διαβάτες βυθίζουν σχεδόν ολόκληρο το κορμί τους, στην μήτρα των ξύλινων πάγκων. Αναζητούν μια ανορθόδοξη παρηγοριά, έναν ηλιόλουστο χειμώνα, μια δαχτυλήθρα […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Εμείς
Είμαστε δρόμοι που χωρίζονται, θαρρείς μια άγρια άβυσσος προβάλλει εκεί, στη μέση, είμαστε κάμποι που σκοτείνιασαν νωρίς, είμαστε η νύχτα που θεριεύει πριν να πέσει. Είμαστε λόγια που σκορπίζονται στη γης, λίγος αέρας στα κλαδιά που ψιθυρίζει, είμαστε αγάπη κι ευτυχία της στιγμής και δυο φιλιά που δεν μπορεί η ζωή να σβήσει. Είμαστε όντα […]
Υακίνθη Στρατοπούλου | Ο Απρίλης έρχεται από μακριά
Άκρη τα μάτια σου δε βρίσκουν να σταθούν στην πιο γαλάζια γειτονιά ενός κόσμου στενού, μετρούν τις νύχτες τα πουλιά, τις μέρες κάποια σώματα ξεχασμένα. Ξυπνώντας κάποτε δεμένος σε κλουβί στη μέση της Ασίας αναζητάς τον ουρανό και τρία κύματα που διάβασες επάνω τους το ανάστημα της μοίρας, αν τότε γνώριζες πως ήταν ξένη τι […]
Δημήτρης Καρπέτης | Ραίνω
Στη θρηνωδία της ασημαντότητας κάποιοι γονάτισαν αμαχητί. Η τοξική φύση του πόνου κατακρημνίζεται στο κενό. Μπολιάζω την ψυχή με την ωραιότητα. Πλάθω τη σιωπή με την αύρα σου. Εξωραΐζω τις ανυπόφορες ώρες ραίνοντας με ανθοπέταλα δυο μάτια ανόθευτα. Επέζησα, αναπνέοντας τα μυστικά που μας ενώνουν. Τράφηκα απ’τις σχισμές ενός κορμιού εμποτισμένου στην έκσταση. Ο Δημήτρης […]
Η ποίηση ποτέ δεν σιωπά: ‘Υμνος προς τα αποδημητικά πουλιά των Τεμπών
Ποιητές και ποιήτριες από όλη την Ελλάδα καταθέτουν το μήνυμά τους για να συντεθεί ο ύμνος – κατευόδιο προς τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών αλλά και φυλαχτό για τον αγώνα όλων αυτών των ανθρώπων που θα θρηνούν εσαεί τους αγαπημένους τους. Ο ύμνος ως ελάχιστος φόρος τιμής, θα αποτελεί ένα έργο εν προόδω, […]
Κριτική Βιβλίου | Βάσω Χριστοδούλου, Κάνε με, εκδόσεις Καζανάκι, 2023
Γράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς* Η Βάσω Χριστοδούλου με το τρίτο ποιητικό της βιβλίο παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό τριάντα εννέα ελευθερόστιχα ποιήματα σε λόγο τολμηρό και καταγγελτικό και με διάθεση αποκαλυπτική σε ό,τι αφορά στη δική της διακριτική αλλά και διακριτή παρουσία μέσα σ’ έναν κόσμο που μοιάζει αποπνικτικός και αποτελματωμένος. Στην ανά χείρας συλλογή με […]
Γρηγόρης Σακαλής | Έλλειψη βάθους
Είναι οι έρωτες με ημερομηνία λήξης ένα – δύο χρόνια το πολύ κι ύστερα τέλος είναι οι σχέσεις των ανθρώπων τόσο επιφανειακές όταν το συνειδητοποιείς σχεδόν τρομάζεις με το πως ξοδεύεται η ζωή καθημερινά σαν το νερό που κυλάει στα ποτάμια, συνέχεια αποφεύγουμε να κάνουμε απολογισμό γιατί πονάει γιατί θα αιμορραγήσουμε και λιγόψυχοι καθώς είμαστε […]
Νίκος Κουβίδης | Σαν άγαλμα
Φτιάνει στο μάρμαρο κορμί αίμα και πέτρα να κρατεί και με κοχύλι πορφυρό κάνει στο μέτωπο σταυρό δάφνης στεφάνι να φορεί τάμα μ’ ασήμι και κερί τριάντα τρία σ’ αγαπώ Να χει φωνή σαν τον Χριστό Δένει τους ώμους με φτερά τ’ ανέμου μάτια να φιλά και πως το χώμα σαν πατεί κάνει το δάκρυ […]