Αυτοψία πέμπτη. Στη θέση Λιβάδα Κριτσάς (ο νεαρός αγροφύλακας σημειώνει):
ΤΟ ΑΛΛΟ
Το πρώτο νερό
σταλιά σταλιά στη ρίζα τους,
φερμένο από μακριά με κάνιστρα.
Όλα – πέντε φυτεμένα στη σειρά –
μεγάλωναν φύλλο το φύλλο
και γίνονταν ελιές·
όλα εκτός από σένα,
που δεν εμπόργες να γενείς,
έλεγε ο πατέρας. Εκτός από σένα.
Μ’ αντί να σε ξεριζώσει, σε ξέγραψε.
Για αυτό και τόσο κοντά σου
φύτεψε ένα άλλο.
Αυτό περίμενες;
Και πήρες να μεγαλώνεις,
να φυλλώνεις όπως και το άλλο,
να βλασταίνεις δίπλα στο άλλο.
Τόσο κοντά. Εσύ και το άλλο.
Το άλλο σου μισό.
Αυτοψία έβδομη. Στη θέση Φαντής Κριτσάς (ο νεαρός αγροφύλακας σημειώνει):
Η ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ
Ήταν
μόνο καταιγίδες,
μόνο ψιχαλίδες
κι ικμάδες υπόγειες
ή έτσι νόμιζες…
ώσπου, χωρίς να βρέχει,
το ’νοιωθες να τρέχει
μες στο γειτονικό
ποτιστικό χωράφι·
να τρέχει για μήνες
απ’ τους μαύρους σωλήνες.
Άνυδρη κι αμάθητη,
δίψασες και το πιες,
κι όσο το ’πινες,
τόσο δεν το χόρταινες·
κι όσο από τότε…
όσο κάθε φύλλο σου
άρρωστο κιτρινίζει,
τόσο σε ποτίζει.
Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την Κριτσά. Γεννήθηκε στον παρακείμενο Άγιο Νικόλαο Λασιθίου Κρήτης, όπου κατοικεί και εργάζεται. Η πέμπτη ποιητική του συλλογή τιτλοφορείται: Αναψηλάφηση, Β΄ (Κέδρος).
