Εκ του προχείρου
Πεθαμένες ώρες δεν ήθελε να πετάξει στο χαρτί.
Τη παρθενιά του λευκού σεβόταν και μόνο ίχνη
λινά κατάμαυρα (σαν το κατακάθι της μοίρας)
άφηνε πότε- πότε να το διακορεύουν.
*
Λυπημένες λέξεις κι άλλες πιο λυπημένες.
Κι όλη η θρηνωδία του κόσμου μπλέχτηκε
στους στίχους του. Ανούσια μουσική
μιας διάνοιας κενότατης.
*
Κάθισε να γράψει ένα γράμμα στο σεβαστό
δικαστήριο. Μα ο λόγος του κύλισε ανάμεσα
στις γραμμές. Τις απορρόφησε όλες ετούτες
τις ελαφρότητες η σελίδα.
*
Με τόση ηλιθιότητα σε πλήρη ανθοφορία-
άραγε- πώς να ξεσηκωθεί το μηχανοκίνητο
της τύχης να διαρρήξει τον ερειπιώνα- Χρόνο;
Άτιτλο
όμαιμος του αετού
και των αρχαίων ναών
καταλυτής
έρημος
μέσα στη σιωπή του
κοιτάζει τα ίχνη
του χρόνου
επάνω στο σκοτεινό
υφαντό
και πλέκει
πλέκει
γράμματα με ήχους
σπάζει τη μοναξιά του
σε χιλιάδες πετράδια
κι ονειρεύεται έξω
από τη φαντασία
βρέχει τα πόδια του
σε θολές πηγές
ματώνει τα ακροδάχτυλά του
πάνω από το άπειρο γέρνει
και λούζεται την άβυσσο
όμαιμος του αετού
και των αρχαίων ναών
καταλυτής
αιρετικός για τους σοφούς
και για τους ταπεινούς
προφήτης
φλεγόμενος από αιώνων
εἰς τὴν κάμινον των ηδονών
και παρθένος στα χέρια
των εφήβων
μια μυστική
σχεδόν ανερμήνευτη
γραφή τον θέλησε
ποιητή
όμως η άμμος
σάρωσε
τα αποτυπώματά του
έσβησε την κραυγή του
και τίποτε πια δεν τον θυμίζει
ένα νεφέλωμα το πρόσωπό του
γύρω από το μάτι του θανάτου
Ο Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1989. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία, την κριτική λογοτεχνίας και την ποίηση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Βαβέλ (εκδόσεις Anima,2017) και Εγώ το Χάος (εκδόσεις Καμβάς, 2019) και το θεατρικό έργο Μισοφαγωμένο Μπισκότο (play-ground.gr), ενώ συμμετείχε και στο συλλογικό έργο Γιατί με αφορά η τέχνη (εκδόσεις ἡδυέπεια, 2020).
