Είμαι άτολμος. Οι φίλοι μου αποφασίζουν για μένα. Ό,τι θέλει η παρέα. Δεν λέω όχι. Δεν φέρνω αντίρρηση. Με τους φίλους μου δεν έχουμε τα ίδια γούστα. Τα περισσότερα από όσα αποφασίζουν δεν με βρίσκουν σύμφωνο, όμως, κάτι με σταματάει και δεν εκφράζω ποτέ τη διαφωνία μου.
Το ποδόσφαιρο δεν το συμπάθησα ποτέ. Μου είναι παγερά αδιάφορο να βλέπω 22 ανθρώπους να κυνηγάνε μια μπάλα. Θυμώνω όταν ακούω κάποιους να λένε: «Βάλαμε γκολ», ενώ δεν έχουν παίξει ποτέ τους μπάλα και κοντεύουν να ανοίξουν τρύπα στον καναπέ, όπου κάθονται και βλέπουν τους αγώνες. Τι γίνεται, όμως, με τους φίλους μου, που τους αρέσει να βλέπουν ποδόσφαιρο και δεν χάνουν τηλεοπτική μετάδοση, τώρα, που δεν έχουν λεφτά για να πάνε στο γήπεδο;
Μια Κυριακή, λοιπόν, ο Μπάμπης, ο Νώντας, ο Μάκης και ο Σταύρος αποφάσισαν να έρθουν στο σπίτι μου, να δούμε ποδόσφαιρο. Η απόφαση πάρθηκε χωρίς εμένα κι έγινε κάπως έτσι:
-Ρε συ Μπάμπη, η γυναίκα μου δεν θέλει να ξαναπατήσετε σπίτι. Τώρα, που όλοι έχουμε το ίδιο πρόβλημα, που θα δούμε το ματς;
-Πάμε στου Τζίμη.
-Ναι στου Τζίμη, επικύρωσαν οι άλλοι τρεις. Εμένα απλά με ενημέρωσαν. Εγώ το δέχτηκα στωικά.
Κυριακή βράδυ και οι φίλοι μου καταφτάνουν στο σπίτι μου και θρονιάζονται στο σαλόνι. Η γυναίκα μου, η Γωγώ βλέπει ένα σήριαλ από την τηλεόραση της κρεβατοκάμαρας. Ξέρω ότι όσο οι φίλοι μου είναι στο σπίτι, θα είναι διακριτική. Μετά όμως…
Όλοι πλέον έχουμε κάτσει αναπαυτικά, όμως, ακόμα δεν έχει αρχίσει το ματς. Ο Μπάμπης έχει μια ιδέα.
-Να παραγγείλουμε πίτσες.
-Και μπύρες, επαυξάνει ο Νώντας.
Οι πίτσες νόστιμες, δεν λέω, αλλά πάντα προτιμώ τα σουβλάκια. Η μπύρα με φουσκώνει πολύ και παραείναι παγωμένη για τον ήδη κρυωμένο λαιμό μου. Λίγο κόκκινο κρασάκι θα ήταν ό,τι έπρεπε. Δεν λέω τίποτα. Σε λίγο καταφτάνουν οι πίτσες και οι μπύρες. Τώρα όλα είναι έτοιμα.
Αρχίζει το ματς. Όλοι παρακολουθούν με αγωνία. Τα λεπτά κυλούν μαζί με τον ιδρώτα των φίλων μου. Σε κάθε φάση ουρλιάζουν δυνατά. Κάθε τόσο ακούγεται και μια σεξουαλική ευχή. Οι φλέβες στο πρόσωπό τους έχουν πεταχτεί. Τα μάτια τους είναι γουρλωμένα. Η ώρα περνά. Η αγωνία κορυφώνεται. Παραλίγο γκολ! Κομματάκια πίτσας και σταγόνες μπύρας προσγειώνονται στο πάτωμα. Ποιος την ακούει τη Γωγώ, μετά. Ο Μπάμπης τρώει ένα κομμάτι πίτσα με τα μάτια του στραμμένα στην οθόνη της τηλεόρασης, Κατά λάθος δαγκώνει το δάχτυλό του, αφήνει να του ξεφύγει ένα «άουτς!» και «Τι κάνω ο μαλάκας». Ο Νώντας σηκώνει το κουτάκι με την μπύρα να πιει, αλλά δεν υπολογίζει σωστά και το περιεχόμενο αδειάζει στον καναπέ. Ο Μάκης δαγκώνει ένα από τα κουτιά, που έχουν τις πίτσες. Ο Σταύρος μου αρπάζει το χέρι μου και πάει να το δαγκώσει. Ευτυχώς, το τραβάω την τελευταία στιγμή. Μπαίνει γκολ! Οι φίλοι μου πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι. Ο Νώντας με φιλάει στο μάγουλο. Σκουπίζω τα σάλια μαζί με τα υπολείμματα της πίτσας, αηδιασμένος.
Ο αγώνας τελειώνει. Οι φίλοι μου φεύγουν. Επιτέλους! Το σαλόνι μοιάζει με βομβαρδισμένο τοπίο. Η Γωγώ δεν έχει βγει από την κρεβατοκάμαρα. Κακό σημάδι. Η μπόρα δεν θα αργήσει να ξεσπάσει. Για να αποφύγω τα χειρότερα, αρχίζω να συμμαζεύω όπως μπορώ. Παίρνω ένα κλειστό κουτί πίτσας να το πετάξω και το βρίσκω λίγο βαρύ. Το ανοίγω και βλέπω μια πίτσα ανέγγιχτη μέσα. Την βάζω κάτω και την τρώω ολόκληρη. Έτσι για την αλητεία!
Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκα στον Πειραιά το 1978. Γράφει ποιήματα και έχει εκδόσει 8 ποιητικές συλλογές: «Τα παράταιρα» το 1997, «Κραυγές» εκδ. Ιωλκός, 2009, «Ερείπια», εκδ. ΡΕΩ, 2010, «Πρόσωπα Γνωστά», εκδ. ΡΕΩ, 2011, «Ξερόκλαδα», εκδ. ΡΕΩ, 2012, «Πρόγνωση Καιρού» εκδ. Vakxikon.gr, 2014 «Έξυπνες βόμβες» εκδ. Μανδραγόρας 2016, «Ζηλεύω τα βράχια», εκδ. Μανδραγόρας 2018. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 2010 και μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών από το 2009. Είναι μέλος του Ομίλου για την Unesco Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας. Είναι ιδρυτικό μέλος του Νέου Πνευματικού Κύκλου Καλλιθέας και διετέλεσα μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου του. Είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Πολιτιστικού Κέντρου Ανάδρασις. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγάρικα, στα αγγλικά, στα ισπανικά, στα αλβανικά και στα ουρντού. Έχει εκδώσει βιβλίο στη βουλγαρική και στην αγγλική γλώσσα με τον τίτλο: «Πόρτες Κλειστές». Διατηρεί μόνιμη στήλη κριτικής βιβλίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό: Vakxikon.gr.
