Κρατάμε στα χέρια μας μια πόλη ξεχασμένη
ακροπατώντας στην ελπίδα κάθε αρχής
μία κενή υπόσχεση αστείρευτου φωτός μάς συντηρεί
ο ήλιος που τόλμησε να βγει και σήμερα
ο έρωτας στα καταφύγια
περιμένοντας έναν Μάη
κάποτε ένα με τον κόσμο
κάποτε εναντίον του
τινάζουμε τη σκόνη των καιρών από πάνω μας
πάλι κάτι θα βρεθεί να μας θυμίσει όσα δε ζούμε
και κάποια θάλασσα εντός μας να ξυπνήσει
Παιδί του Ιουνίου, κυριολεκτικά και όσο μεταφορικά μπορεί να σταθεί. Αγαπά την τέχνη και τα γράμματα σε όλες τις μορφές τους. Ζει με διάθεση για ποιητική απόδοση των πάντων. Καταθέτει κομμάτια του εαυτού της μέσα από τα ποιήματά της.
