Δημήτρης Βιτζηλαίος | Γλώσσα Νεκρά

© Brandt Bill

Ένας γέρος με μαδημένο κεφάλι, τορνεμένος ο κρόταφος με μια πληγή νήπια, σε κάτι γλώσσες πρωτάκουστες, ουρανικές κι ένρινες, αμίλητες για χρόνια στον τοίχο ψιθυρίζει – στεγνό παρακάλι «πώς είναι να μην κλίνεσαι πια; πώς είναι να μη μιλιέσαι;».

Ο τοίχος πολύ σπάνια απαντούσε. Τον είχε ο γέρος μάλιστα φορτώσει με κάδρα και καδράκια, σκηνές από θάλασσες, από γιορτάσια και θυσίες. Και δίπλα σ’ αυτά καρφίτσωνε σημειώματα κι υπενθυμίσεις «μ’ αγαπούνε», μην τυχόν και ξεχαστεί πως η ζωή δεν πέρασε. Τόσο καθότανε μπροστά τους σα να τελούσε όρθρο. Τόσο τις λαχταρούσε τις μορφές εκείνες τις κρεμάμενες, σα να’ ταν χρόνια ειδωλολάτρης. Άμα τον βάσταγαν τα πόδια του, θ’ άναβε κλήδονες στο πατάρι να φωτιστεί ο κόσμος, βαθιά ως την ενδοχώρα. Μα ήταν τώρα ο καιρός σκοτάδι, ένα βραδύ ρομάνικο παραμύθι. Κι είχε πιστέψει πως θα τα πρόφταινε αυτά που γύρευε να κάνει. Κι όχι πως τώρα έπρεπε, έτσι ογρά μαλλιαρά, να νηστέψει όλος ο τόπος φως,.

Σα νεογνά από λαγούμια ξετρύπωσαν τα μαραμένα του χέρια να ψαχουλέψουν δειλά κι άχαρα τη σακούλα, που του κρεμάσανε στο πόμολο – «κοινωνικόν συσσίτιον». Γύρεψε μην είχε μείνει κανένα δράμι ήλιος απάνω της. Τράβηξε μια μπουκιά σα να την έκλεβε από κάποια μάνα του. Κι ύστερα έφερνε πάλι τα δάχτυλα κοντά στο στόμα, σε πλεξιά ζευγαρωτή – σε κάποια ομοιοκαταληξία που θα τιμωρούνταν. Κάμποσες φορές το επανέλαβε, με το ίδιο πάντοτε τσίγκλισμα της ενοχής – σχεδόν μυστήριο. Και τι ντρεπότανε αλήθεια. Σάμπως κι αυτόν δεν τον μασούσε ο χρόνος; Αργά αλλά σχολαστικότατα. Κι ούτε ενοχή, ούτε πόλεμοι υποδόριοι για’ κείνον. Αυτός, ο χρόνος δα, ούτε ψίχουλο δεν αφήνει.

Ήταν η απόκρισή του τοίχου τελικά ένα τραγούδι, πρωτάκουστα κάλαντα, μη ιδρυμένα ακόμα, για μια γιορτή ανήμερη – μεσούσης της άνοιξης – και καποιανού φόβου, πως θα φεύγαμε λέει γρήγορα, χωρίς φιλί ή ένα στρέμμα θυμάρι.

* * *


Ο Δημήτρης Βιτζηλαίος γεννήθηκε το 1993 στην Πάρο, όπου και μεγάλωσε. Πραγματοποίησε και συνεχίζει με σπουδές στις Επιστήμες της Αγωγής και την Ψυχολογία. Ποίηση και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά.