Μάζεψες αμέτρητες
Χαρές μισοσβησμένες
Πατημένες από άρβυλα
Σιχάθηκες τα Φροϊλάιν
Και την υποκρισία
Της γλώσσας πάνω από την γλώσσα
Αυτό το έντονο ρ
Από φουρτούνα το σκάσε
Όχι μαργαριτάρι
Και αντί για μενταγιόν
Έγινε αλυσίδα
Τα φωτοτυπικά σου μάτια
Άστραφταν την φλέβα
Που απόρρητα ξόδεψες
Και τα εκπεμπόμενα σήματα
λυτρώναν χαμόγελα
Με κάθε σου αλλοτρίωση
Στην εποχή των όχι
Το δικό σου πέρναγε μέσα από ναι
Υπόκωφο, μαρτυρικό
Αντάμωνε τοίχους
Δεν έχει φωνή η μοναξιά
Μόνο ψιθύρους
Και μια συγκλονιστική ομοβροντία
Από τιμήματα
Ζωή τεθλασμένη
Με αφετηρία άξια
Λήξη ανάξια
Και εμβόλιμα
Οι σφηνωμένες τελείες
Που πάντα
φύονται στα πολύπλοκα
Να χορταίνουνε
Απ τον πληθωρισμό της νιότης
Καθώς έφυγαν οι πρώτες
Ήρθαν οι άλλες σφαίρες
Οι πιο φονικές
Εκείνες που έπειτα
Σφυρίζαν αδιάφορα
Δέκα τέτοιες χρειάστηκες
Γιατί κάποιες καρδιές
Σηκώνουν παραπάνω ατσάλι
Όμορφη, υπομονετική
Με χέρια ριζωμένα σε χέρια
Το Μαρία δεν είναι αρκετό
Το Παναγιά
Το Παναγιά αρμόζει
Στην μνήμη της Ηρωίδας της αντίστασης Μαρίας Δημάδη
Ο Γιάννης Διαμαντόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη στον οποίο ζει ακόμα. Σπούδασε Χημεία στο ΕΚΠΑ και είναι κάτοχος Μεταπτυχιακών τίτλων στο Περιβάλλον και στην Εφαρμοσμένη Διαιτολογία και Διατροφή. Εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή με τίτλο ‘’Τετράγωνοι Στοχασμοί’’ από τις εκδόσεις Θράκα και σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο του βιβλίο που πραγματεύεται θεματολογία πάνω στην διατροφή.
