Η μουσική συνεχίζει να παίζει μέχρι το μηδέν
και εγώ συνέχεια ξεχνάω,
πως να γράφω σύντομες ιστορίες
και βαριά ποιήματα.
Επουράνια τσιγάρα που καίγονται με λίγες ρουφηξιές
και όλοι φεύγουν, φεύγουν μουδιασμένοι,
μέσα σε ένα κόσμο που με δύναμη γυρίζει,
από το βόρειο μέχρι το νότιο κοντινότερο σημείο.
Μια απόσταση από ένα σημείο μέχρι ένα άλλο σημείο,
μια άφταστη απόσταση,
ένα κενό φτερούγισμα
και ένα τελευταίο τραγούδι,
για ότι λείπει
και για ότι είναι εδώ,
εκπληρωμένο.
Για ότι είναι μέσα και έξω,
από το κεφάλι μας,
για τις κρύες μουτζουρωμένες μέρες
και τις ζεστές ζωγραφισμένες αγκαλιές,
για ότι ξεχάσαμε κρυμμένο,
για ότι δεν θέλουμε να θυμηθούμε.
Ένας κόσμος γεμάτος αποστάσεις,
ένας κόσμος μακριά και μέσα μας.
O Νεκτάριος Μπέσης γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Έχει εκδώσει τις συλλογές «Η ορχήστρα του δάσους (2017) και «Καταστρέφοντας τα χρώματα της νύχτας (2018)» Εκδόσεις 24 γράμματα. Ποιήματα του έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες.
