Δεύτερη Ώρα / Κυψέλη / Οδός Σύρου
Τους ήταν ανυπόφορος ο Bruce Springsteen. Προτιμούσαν τον Bruce Lee. Ή/και τον Bruce Willis. Μπαινόβγαιναν σαν διαρρήκτες στις δεκαετίες. Μπαινόβγαιναν σαν λωποδύτες στις καρδιές. Τίποτα δεν τους αρκούσε, εξόν από το να είναι οι ρακένδυτοι πεπτωκότες πρίγκιπες της Κυψέλης. Έπιναν τα ποτήρια τους στο όνομα του Captain Beefheart και διάβαζαν αδίστακτα το Finnegans Wake. Άλλο δεν έκαναν από το να φιλμάρουν ακατάπαυτα το ντοκιμαντέρ του τεταραγμένου βίου τους. Με το πρόγευμα (μετά τις 11 το πρωί, βεβαίως) άκουγαν ασμένως το Hyperbolicsyllabicsesquedalymistic του Isaac Hayes και έπαιζαν το δικής τους επινοήσεως επιτραπέζιο Supercalifragilisticexpialidocious, πίνοντας εωθινά κονιάκ για ν᾽ ανοίγουν καλύτερα τα μάτια τους. Μετά, άφηναν τον γάμο και πήγαιναν για πουρνάρια, πότε στον Καπετάν Μιχάλη, στη Φειδίου, και πότε στου Αντρέα, στη Θεμιστοκλέους. Όπως ο Μάκμπεθ, είχαν δολοφονήσει τον ύπνο.
Ο Ηλίας Λ., ο ποιητής, και ο ταπεινός χρονικογράφος σας. Τα Ρετάλια της Φωκίωνος Νέγρη, τους έλεγαν. Οι Heidegger του Πεζοδρομίου, τους έλεγαν. Δέκα χρόνια μετά τη συγκατοίκηση στην οδό Πυθίας με τον πιανίστα Πάνο Μ., η συγκατοίκηση με τον ποιητή Ηλία Λ, εξίσου ολέθρια, εξίσου ξεκαρδιστική, εξίσου αλαζονική, εξίσου αλκοολούχα. Νικοτινομανείς και κοινωνικώς άχρηστοι, σχεδόν μονίμως άφραγκοι αλλά άρχοντες στη χρήση του χρόνου, πρασινομάτης ο ένας, ο ποιητής, γαλανομάτης ο άλλος, ο χρονικογράφος, διαβάτες και πεζοπόροι, ῾῾με διαβατάρικα πουλιά / έρωτα να μην κάνεις᾽᾽, τραγουδούσαν με βλέμμα βραχνό οδεύοντας προς το καπηλειό. Δήλωναν ότι είναι δεκανείς στην Shakespeare Squadron. Ζούσαν με το δάνειο του χρόνου.
Είχαν αποφασίσει ότι είναι στη μεθόριο του απυρόβλητου, είχαν επιλέξει να έχουν το ακαταλόγιστο, είχαν τάξει (στον εαυτό τους και στα κορίτσια τους) ότι δεν θα πεθάνουνε ποτέ πριν ζήσουνε για πάντα. Έλεγαν ότι είναι οι από γραφομηχανής θεοί. Δεν έπλητταν ποτέ. Έσκαγαν στα γέλια άνευ αιτίας. Διακήρυτταν, εδώ κι εκεί, ότι είναι Διάκονοι της Διαλεκτικής, δημώτες του Δόλου του Λόγου. Λάτρευαν τα απαρέμφατα και τους τετελεσμένους μέλλοντες. Δεν ταξίδεψαν ποτέ με τον Υπερσιβηρικό, τους αρκούσε η διαδρομή Κυψέλη/Εξάρχεια. Έβλεπαν μόνο western, noir, και Kaurismäki. Τους ήταν εξίσου εύκολο να ξελογιάζουν και να ξελογιάζονται. Δεν το είχαν σε τίποτα να κάθονται με τις ώρες στο Dolce και να μουρμουρίζουν μελωδικά ῾῾Τιπούκειτος, Τιπούκειτος, Τιπούκειτος, Τιπούκειτος᾽᾽.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Αδούλωτη Κυψέλη, 07.05.2020
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.
