7 Απριλίου
Μέρα Δέκατη Τρίτη
Wake up, it’s all right
You don’t have the words, it’s okay
Tindersticks
Έπεσα σε μια κατάσταση, που ο γιατρός μου ονόμασε έλλειψη τόνου, κοινωνικού δηλαδή τόνου, γιατί ένας Δανδής του δικού μου σθένους, είναι πάντα καλά εφοδιασμένος μ’ αυτό, είχε γράψει ο Ντελακρουά, στην Γεωργία Σάνδη, το 1841.
Το είπε και ο David Byrne, το 1980
Lost my shape | trying to act casual
Ίσως να βιώνουμε την δικιά μας ‘Πορεία προς τη Δαμασκό’.
Περπατώντας σ’ αυτούς τους δρόμους, σχεδόν κάθε μέρα, εκτός του ότι βρίσκω το μισάωρο της ελευθερίας μου, διδάσκομαι. Διδάσκομαι την αξία του καθαρού χρώματος. Όλοι αυτοί οι Αφρικανοί, είναι η ‘Πύλη στον κόσμο’
Εμείς, οι ήρωες του Δαυίδ, είμαστε θλιβερές φιγούρες μπροστά σ’ αυτά τα παιδιά του ήλιου.
Τί θα γίνει όταν τελειώσει αυτό;
Θα συγκεντρωθεί το πλήθος, στο κέντρο της πόλης, δίνοντας διέξοδο στα συναισθήματα του με άγριες κραυγές χαράς;
Θα ανακατευτούμε όλοι μαζί χορεύοντας το saltarello;
Εμείς, στην Κυψέλη, στα Πατήσια, είμαστε σαν φιγούρες καρνάβαλων στο Αμπρούτσο. Ζούμε το δικό μας καρναβάλι.
Ο καρνάβαλος ο δικός μας, είναι αυτός, ο Αχυρένιος άνθρωπος στην κορφή ενός κονταριού, που τον περιφέρουν στην πόλη, ομάδα μασκαράδων, τα απογεύματα.
Μόνο που η δικής μας περιφορά γίνεται στο σπίτι.
Όλα εικόνες.
Η Μεγάλη Βδομάδα φέτος θα ονομαστεί Καθαρή Βδομάδα.
Θα τραγουδήσουμε το
Καλοκαίρι και τον Μάη
Και όλα τα χαρούμενα λουλούδια.
Ολόκληρη η σύγχρονη πεζογραφία μοιάζει να κινείται γύρω από πέντε άξονες.
Kafka
Joyce
Proust
Pynchon
Foster Wallace
Ζούμε μια άλλη βιομηχανική επανάσταση. Η μοναξιά, γίνεται η κυρίαρχη ‘ανθρώπινη επανάσταση’.
εν ξέρουμε καν αν το μέλλον θα είναι συνώνυμο του ‘Ιστορία που είναι να γίνει’.
Θα καταφύγω στην Αίτνα.
Να κάνει το σώμα μου κρατήρα γερό, για ότι υπάρξει.
Το πνεύμα μου, θέλω να είναι όμοιο με το δικό της.
Τρέμει ως λάβα
Τρέμει σαν ψυχή.
*Ο Αντρέας Μαντάς είναι Ηθοποιός και Καταστασιακός.
